Feel Inlove with the Hot Sadist

FIWDHS-13

Third person pOv

Sa simula nang celebration ,ay kinakailangan nang umalis ni amber .kailangan na niyang gawin ang mission nya lalo na't nakita na niya ito sa isang tabi.

Tumingin naman si amber sa kasama niya na kanina pa siya dinadaldalan.may halong kasiyahan at lungkot ang naramdamn niya sa nakikita niyang ugali kay zikei. Tumikhim sa nito para tumigil si zikei .

"Can i excuse my self? I need to go in comfort room" sabi ni amber.

"O-oh okay. Samahab nalng kita" tanung naman ni zikei.

"a-ah wag na i can handle myself "sabi niya. Ngumiti nalang si zikei sa kanya na ikinaiwas ni amber. Saka siya tumayo at dali daling pumunta nang cr.

"ANU BA AMBER CONSENTRATE" sabi niya sa sarili niya at nag ayus.pumasok siya sa isang cubicle at nagpalit nang damit. Suot niya ang kanyang uniform sa pagiging isang assassin o mamatay tao. Nilagay niya sa makabilang hita nang palda niya ang dlawang baril. Saka sinuksuk ang mga kutsilyo sa braso at buhok nitong nakabund.

Nagsuot din siya nang mascara na tanging mata lang ang nakikita. Inalis na niya ang contact lence niya at pinalitan nang kulay voilet na contact lense. Paiba iba ang kulay nang mata niya depende sa mission niya. Para hindi lalo siya makilala. At nung tapos na siya.

Ay agad siyang lumabas , at naglakad sa daraanan. Umakyat siya sa 3rdfloor na walang nakakakita sa kanya. Agad siyang pumweto sa tatamaan niyang tao.

Tinutok niya ang baril niya sa isang taong tumatawa ngayun.nginig na nginig ang kamay niya habang nakahawak sa baril. Pumikit siya dahil sa tutulong luha sa mata niya.

Ang tatamaan lang naman niya ay ang kanya uncle .kapatid nang kanyang ina. Malapit siya rito. At naging pangalawang ama na niya to. Kaya ganun nalang ang kaba niya na papatayin niya to . Kung hindi buhay niya ang kapalit kasabay na ang buhay nang magulang niya.

Dumilat ulit siya at tinutuk nang maayus ang baril sa uncle niya.huminga siya nang malalim at nilabas ito. Kakalabitin na niya ang baril.

*BANG**BANG*

Agad nagsisigawan ang mga tao at nagsiyukuan.pero hindi niya to natamaan dahil may pumigil sa kanya. Pagtingin niya dito ay lumaki ang mata niya  kung sinu ang pakilamero.

Agad niyang binawe ang kamay niya saka niya sinipa palayu ito.tatakbo na sana siya nang tapunan siya nang isnag kutsilyo. Nasaplisan siya sa balikat.peri hindi niya to ininda .mabilis siyang tumakbi palayu. Pero agad siyang naabot nang habulin siya. Napahiga siya sa sahig .at pumatong ito sa kanya para hindi makatakas.

"Who are you!!" Siga na tanung ni zikei.

Hindi sumagot si amber . Nagpupumiglas siya nito .inipon niya ang buo niyang lakas saka niya ineheadbut si zikei .napa aray naman si zikei kaya natumba siya nito.agad siyang sinakyan ni amber  tinutukan nang baril sa mukha niya. Kaya siya napahito at itinaas ang kamay na parang sumusuko.

"Dahil sayu, ay mababawasan ang buhay ko." Galit na sabi ni amber.

"and why!? You try to kill tito haime "sabi ni zikei.

"Its none your bussiness ! Wala kang alam kaya manahimik ka nlang!" Sabi nito at tumayo at naglakad ulit...pero napatigil siya nang tawagin.

"Wait!!...hindi mo na ba mababago yan?!" Tanung ni zikei.

Lumingon siya kay zikei.at ngumiti nang mapait. Pero hindi ito nakikita dahil sa suot niyang mascara.

"Hindi na, kahit kailan, mamatay akong ganito" sabi niya at umalis na parang bula.

Naiwan si zikei na tulala. Parang may pumasok sa isip niya ang malungkot na pangyayare sa buhay niya.

"Zikei!!!!!!!!!" Sigaw nang isang pamilyar na tao. Lumingon naman siya nito.

"Lexy!" Sabi ni zikei.

"Anu nahanap mo?!" Tanung ni lexy.

"oO ang kasu nakatakas"

"Huh? Bat mo pinatakas! " Tanung ni Kio.

"Mukhang hindi naman siya masyadong masama" sabi namn ni zikei

"Kahit na ,mission natin siyang mahuli, isa pa paanu kami papasa sa mission kung nakatakas" maktol naman ni Aj.

"May sa susunod pa naman" sabi ni kei at naglakad paalis. Sinundan naman siya nang mga reapers niya.

Oo sila lexy,aj, at kio ay mga reapers ,ipinasa na nang mga magulang nila ang posisyu  na yun.nagtraining sila simula nang mawala si amber. At ngayun ay mga professional na sila .at master nila si zikei.pero hindi nagpapatwag nang master si zikei sa kanila. Dahil mga kaibigan niya ito.

******

*Paaakkkkk*

Napangiwi sa sakit si Amber sa natanggap niyang sampal sa master nito.

"HOW COULD YOU TO BE UNERESPONSIBLE! PAPATAYIN MO NALANG SIYA HINDI MO PA MAGAWA!!" sigaw nang kanyang master.

Yumuko siya nito at humingi nang tawad.

"Sorry master, may nakialam sa gagawin kong pagpatay kay mr.haime kaya po hindi natuloy" paliwanag naman ni amber.mr.haime ang tawag niya sa uncle niya dahil hindi na siya karapatdapat na tawaging pamangkin..

"Wag mong idahilan sakin yan! Dapat pinatay mo na din ang nakialam.! Im so dissapointed to you amber!pumunta ka sa torture room! " Sabi nito at tumalikod.

"O-opo master" sabi ni amber at yumuko at umalis papuntang torture room. Alam na niya ang mangyayare sa kanya kapag hindi niya nagawa ang mission niya. Paparusahan siya magdamag sa loob nang kwartong yun.

Pagkarating niya sa harap nang pinto ay agad siyang pumasok. Nakita niya ang makabilaang kadena.bakita pa niya ang isang tao na may hawak na latigo.

Agad niyang hinubad ang coat niya pati narin ang longsleeve niya kaya sando nalang ang natira. Pumunta siya sa gitna.ikinabit naman nang ibang bantay ang kamay niya sa kadena.

Nang maikabit na ito. Ay nag umpisa nang tamaan ang likod ni amber nang latigo .Masakit .oo sobrang sakit pero tinitiis niya to dahil parusa ito sa hindi pagpatay sa sarili niyang uncle.

Sa bawat sakit na nararamdaman niya at may mga alaala ang naiisip niya. Ang masayang tawanan nila, kulitan at dramahan.umiyak nalang siya hindi dahil sa sakit na nararamdaman niya sa likod kundi ang sakit na nasa puso niya.mga alaalang matagal na niyang kinalimutan ,pero ngayun naiisip na niya.

Ramdam niya ang pagdaloy nang dugo sa likod niya. Gusto niyang magsisigaw pero pinipigilan niya. Gusto niyang maging matatag na hindi siya sisigaw sa sobrang sakit nito.gusto niyang malampasan ang lahat. At kahit nakatali na ang buhay niya sa demonyong master niya. Ay patuloy pa din siyang mabubuhay kasama ang mga alaala na masasaya.

At sana darating ang araw na makakalaya na siya.