Feel Inlove with the Hot Sadist

FIWDHS-25

Amber pOv

Sa bawat oras ay kailangan natin mahalin ang mga taong nasa paligid natin. Dahil hindi natin alam anumang oras ay mamawala sila satin.

At pag nangyare yun ,iisipin mo nalang na,sana minahal ko nalang siya, at sana mas nakilala ko siya nang maaga.

"Amber!!!! Dalian mo na dyan!!!" Napatigil ako sa pagbabasa ko dahil sa sigaw ni lexy.ang babaetang iyon talaga.

Tumayo na ko at pumasok sa banyo tapos sinuot ko na ang black bikini ko. At nagshort at clear top sando. Ayan okay na.its just a simple but a cute .

Lumabas na ko sa banyo at bumaba sa lobby.kung itatanung kong nasan kami?

Nasa tabi kami nang dagat. Nasa isang resort pang 4 days nanamin dito sa mindanao. And its really missing to me.di mo aakalain na masyang kausap ang bisaya.mapapatawa ka nalang sa hindi mo pagkakaintindi sa kanila.bisaya is more than you know,they friendly pero palaban.

Kapag sinusubukan nang mga kaibigan ko ang magbisaya ,sumasakit ang mga tyan namin sa kakatawa.you know? Kapag napupunta ang bisaya sa ibang lugar, they will call her/him bisaya. Syempre tao sila kaya masasaktan sila.but they use to it.kahit masakit tintangap nila.eh kung ibang tao kaya ang pumunta sa probinsya nila.mapatagalog o bicolano kahit anu pa.they never call them of what they from.

Hindi sila yung tipong iinsultuhin ka kung anung lahi ka.but other people try to and try to call them bisaya.what a funny.may naging kaibigan ako dito bisaya but she's more unbelievable. Nakakapag english siya nag straingth..

"Khulit ko...." Sabi nang isang lakaking pumulot sa likod ko.kanina pa kasi ako nakatulala sa dagat.

Tinignan ko siya ,hinawakan ko ang mukha niya sa isa kong kamay, saka tumingin sa dagat.

"Anung iniisip mo"

"Iniisp ko lang yung sa mga bisaya mhmh basta don't mind me" sabi ko. Mas diniin niya ang mukha niya sa leeg ko.

"Are you happy? Or what?" Tanung niya bat kaya ang daming tanong nang lalaking to.I smile .

"Yes im happy, and i don't want to end like this."

Naramdaman kong lumuwang ang pagkakapulot niya sakin saka hinila ako paharap sa kanya.

"You know the most happy to me is you. You came to my life and make some unexpected things."

"Really? So ako lang ganun ?"

"No hahahha, don't mind that"

Hinila niya ulit ako patalikod saka niyakap sa baywang ko.i feel his breath in my neck.

"Sana hindi na.matapos ang araw  na to na kasama ka." Sabi niya at hinalik halikan leeg ko.

"Its alright, if theres and end, there's a another day that you can be happy.life is just a smoke.we fated someday"

"Ang lalim nang sinabi, nawala ka sa topic hahahha"

"Its just poem that i read hahahh"

"Okay okay"  sabi ko at sinandal nalang ang ulo ko sa ulo niya habang nakatanaw kami sa dagat.

Bigla ko tuloy naalala si yuri. Kamusta na kaya sya? Umaasa pa ba sya?

*Flashback*

Matapos kaming mag iyakan ay niyaya niya ako sa isang place na malawak.

"Yuri anung gingawa natin dito" tanung ko .dito kasi kami dati tumatambay.

"I just want to spent the time with you, gusto ko kahit ngayun lang makasama ka,mahirap man. Gagawin ko.simula kasi nang makita kitang kasama mo ang bago mong mahal, gustong gusto ko siya patayin at agawin ka sa kanya....yung dapat pag uusap natin ay kukunin na kita nun. Pero nang makita ko kung gaanu  ka nagbago para sa kanya. Ay nawala lahat nang pinaplanu ko....." Narinig kong huminto siya kaya tinignan ko siya. And then it makes me cry again when i see his eyes full of tears.

"Siguro nga hindi tayu para sa isat-isa,siguro niloob nang Diyos kung bakit nangyare ang mga yun...and now i realize na hindi lahat nang nagmamahalan ay nagkakatuluyan..kundi yun ang paraan nang Diyos para tumatag tayu.. at kapag sa susunod na magmamahal tayu ay alam na natin kung paanu ihandle...."bigla siyang tumingin sakin .a sad face flash on his face.

"I wish that....hindi nangyare yun.. na sana katabi pa kita araw araw at nayayakap ang akin lang....but the world is so unfair...di lahat nakukuha.di lahat nadadaan sa pera...at hindi pinagpipilitan ang pagmamahal...kaya suko na ko kahit masakit.."

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya nang mahigpit.

"Yuri alam mo bang ang drama mo na? .....pero kahit ganun namiss ko ang presensya mo...namiss ko lahat l-lahat y-yuri...i m-miss y-you t-the whole time i waited for your comeback...pero tama ka may dahilan ang Diyos kung bakit nangyare yun..and i wish na darating ang babaeng magmamahal sayu nang totoo.. na maghihintay sayu kahkt matagalan ka pang bumalik...."

Niyakap niya ko nang mahigpit..alam kong umiiyak siya ngayun.yuri is a kind of man..palaiyak siya kaya nga ako laging pinupuntahan niya nung mga oras nag away ang magulang niya. Kung baga ako yung naging lalaki.funny right? Pero siya to ehh.wla nang yuri na darating buhay ko kundi siya lang.but now.......he's just a friend of mine.

Mahirap at masakit malaman lahat, lahat nang pinag daananan niya at lahat nang sakit.kaya proud ako sa kanya dahik hindi siya gumamit nang dahas para makuha ako.alam niyang hindi ako sasaya pag ginawa nya yun. At masaya ako dun.

*End of flashback*

Ngayun ang araw nang pag uwi namin.nasa bus nadin kami at pagabi na..mahaba haba pa ang byahe.

Katabi ko naman si zikei.masaya na ko at completo .at sana maging okay na rin si yuri.

*******

Nagising ako na biglang nagpreno nang malakas ang bus.lahat nagsigawan at lahat nagpapanic ,tinignan ko sa may binta.

And there i saw a full of man with a huge guns!ang dami nila.isa pa pamilyar suot nila.

Tatayu sana ako nang maalala ko.hinawakan ko ang kamay ni zikei.napatingin naman sakin.lumunok ako at nagsalita.

"Mga reapers ng master ko dati yan" sagot ko ,agad nanlaki ang mata niya at hinawakan ang kamay ko.

Nakita namin na may pumasok na isang reapers. Aga kong kinuha ang baril sa gilid ko. Nilibot niya ang paningin niya sa tao at nung sa akin na ay agad niyang tinaas ang baril niya.

"DAPA!!!!!" Sigaw ko sa kanilanv lahat at binaril ang reaper. Tumulong na din sila zikei. At iba pa. Bumaba kami habang nakikipagbaril sa kanila.

"Lexy!! Sabihin mo sa driver na paandarin na ang bus!!!" Siga ko kay lexy agad namab siyang tumango at sinabi . Kaya binaril ko na ang ilang nakaharang para mkadaan ang bus.nakita ko sila gray at iba pa na pinagbabaril din ng iba.

At buti nalang nakaalis na ang apat na bus.ang kasu naiwan kami. Bahala na basta ligtas sila at makahingi nang tulong.

"Amber!! May nakita akong abandonadong building,!!" Sigaw ni kio. Agad ko siyang tinignan at tinuro kung nasan.tumango ako at tinignan si zikei na nakikipag barilan.

"Zikei!! Huminga ka nang back up!!!pupunta tayung lumang building!!" Sigaw ko agad namn siyang tumango at tumawag.

Mga ilang minuto na din kaming nakikipagbaril at buti nalang may dala akong madaming bala.dahil sobrang dami nila!! Parang plinano.

Nakarinig kami nang ingay na sasakyan kaya agad naming nalaman na sila ang back up .agad nilang pinagbabaril ang nasa unahan.saka kami pumunta sa tinuro ni kio.pumasok kami dun at nagtago.

"WTH! Are they trying to do! Bat nila tayu hinarangan at pinagbabaril.. they unsane!!!" Sahik ni lexy pagkapasok namin.

"Plinano to .alam nilang umalis tayu.. at alam nilang wlang bantay satin kaya pinasok na nila ang pagkakataon." Sabi ko at umupo sa gilid habang nirerelax ang sarili.

Naramdaman kong humawak sa kamay ki si zikei.kaya tumingin ako sa kanya at ngumiti nang mapait.

"Its okay makakaalis din tayu." Sabi niya at hinalikan ako sa nuo.