သစ်ခက်လေးရဲ့ ရင်ခုန်သံ 🍃
( အပိုင်း - ၆ )
ဒေါ်သက်ထားခင်သည် ဆေးရုံအခန်းနံပါတ်တွေကို ရှာရင်းမှ အခန်းတစ်ခုအရောက် အလောတကြီးတံခါး ဖွင့်ပြီး၀င်လိုက်သည်။
"သက်လျာ ၊ သမီး ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ "
"နဖူးနည်းနည်းပေါက်သွားတာပါ ။ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မေမေရဲ့ "
"ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ။ ကားကို သေချာမမောင်းဘူး "
သက်လျာသည် မေမေ့စကားကြောင့် သက်ပြင်းရှိုက်မိသည် ။
"သက်လျာ မီးပွိုင့်မိလို့ ကားရပ်လိုက်တာ နောက်ကကားက အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ၀င်တိုက်သွားတာ"
"ဘာမှ သိပ်မဖြစ်ဘူးဆိုလဲ ဘာလို့ဆေးရုံလာရတာလဲ ။ ပိုက်ဆံအပိုကုန်အောင်လို့ ၊ ငါ့မှာ ခုတလော ပိုက်ဆံပြတ်နေတာနော် "
"မေမေ ၊ သက်လျာက သတိလစ်သွားလို့ ရောက်လာတာပါ"
မေမေက သက်လျာကို သမီးရင်းတစ်ယောက်လိုရော သဘောထားရဲ့လား ဟု သက်လျာစိတ်ထဲ သံသယ၀င်မိသည် ။
"ထားပါတော့ ၊ ဆေးရုံရောက်နေပြီဆိုမှတော့ တစ်ခုခုအကျိုးရှိအောင် လုပ်ရမှာပေါ့"
"မေမေ ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ "
"မာန်မင်းခ ဖုန်းနံပါတ်ပေး ။ ငါ သူ့ကို ခေါ်လိုက်မယ် ။ တကယ်လို့ သူ နင့်ဆီ ရောက်လာရင်တော့ တကယ်စိတ်၀င်စားနေလို့ပဲ။ သူ့ကို အပိုင်ချုပ်ထားပေတော့"
"သက်လျာမှ သူ့ကို မကြိုက်တာ "
"နင် ကြိုက်တဲ့ ဟိုသုတဆိုတဲ့ကောင်က နင့်ကို စိတ်၀င်စားလို့လား ။ မာန်မင်းခ ကမှ နင့်ကို စိတ်၀င်စားနေတာလေ ။ သူက သုတထက်လဲ ပိုချမ်းသာတယ် "
"မေမေ "
"နင် ဘာမှပြောမနေနဲ့ ၊ ဖုန်းပေးစမ်း "
ဒေါ်သက်ထားခင်သည် သက်လျာ၏ ဖုန်းကို ဆွဲယူပြီး မာန်မင်းခ၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ရှာသည် ။ ထို့နောက် သူ့ ဖုန်းနှင့် ခေါ်လိုက်သည် ။
