Kalbimdeki Kaybolanlar

》1《

Uzun yolda ilerlerken, bakımlı bol yeşillikli, çiftlik evlerine benzeyen ama gayette modern şirin evler çok hoşuma gitmişti. Çok tatlılardı. Ama artık aradığım eve odaklanmam gerekiyordu...

Adresi internetten bulsamda buraya kadar etrafımdakilere sora sora geldim. Üstelik açık adres alırken aklımda tutamadığım için not bile aldım. Elimdeki kağıtta; 'evi bahçeli, Çınarlı mah. Geyikli sok. uzun-ince yolda, 30-40m ilerleyince
Sarı kapılı büyük ev' gibisinden şeyler yazıyordu. Ama zaten burdaki evlerin hepsi bahçeliydi ki... İçimden "fışşş!! Ben şimdi bunlardan hangisi olduğunu nerden bilcemm!!" diyordum..

Yolda hafifçe ilerlemeye başladım. Evler cidden güzeldi. O sırada o kadar çok dalmıştımki üzerine bastığım kuru yaprak yığınının farkında bile değildim. Sonbahara çoktan girmiştik. Hava rüzgarlı ve çook güzeldi. Tam sevdiğim gibi. Bu arada şunu fark etmiştim bu kadar çok yaprak neden bu kadar düzenli bir şekilde bir aradaydı? Ardından kafamı kaldırarak aramızda 2 metre bile olmayan güvenlikle göz göze geldim..

-"Şey.. Pardon yardımcı olabilirmisiniz?" le lafa başladım belki aradığım evin yerini biliyordur. Belkide aradığım ev buradır?

-"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim, kime bakmıştınız?" Dedi olgun sesi ile. Çok da yahuşuhluydu aslında. Acaba kaç yaşındaydı? Acaba ben ona göre güzelmiydim? Acaba burcu neydi? Acaba...? Acaba...? Acaba....? 'larla kafamı bozan ben galiba kendi kendime çok düşünmüşimki adam bana "ordamısın?" Gibisinden elini salladı ve ;
-" Hanımefendi?!" Dedi.

Ben ise adamın gözlerinde kaybolmuşumki adamın gözlerine bakarak sadece "Hı!" Diyebildim ve sonrada zaten kendime geldim. Ardından konuşmak için nefes aldığımda saolsun hizmetli amca konuşmama bile izin vermedi.

-"Oyy da kizum sen niye bunların üzerine basyirsun?! Ha, ben bunları süpirmişimdir görmiyurmusun?!" Diye çıkıştı bana.

-"Pardon amca özür dilerim biraz dalmışımda."

-"Neye daldin? Ha yoksa ayyaşmusundur sen?"

-"Yok amaca ne ayyaşı sadece adres soruyordum"

-"Ne adresi ha söyle bakayum." Dedi ve elimdeki kağıdı ona uzattım. Amca kağıdı okurken yahuşuhlu güvenlik:

-"Sami amca dikkat et bak hanım efendi sorunlu galiba dalıyo gidyo" dedi kıkırdayarak.

-"Ne dalması canım! Aa iyiki ki bir adres sorduk!!" Diye çıkıştım kendimi kollamaya çalıştım pek başarılı olamasamda. O sırada kağıdı okumakta olan amca bana döndü ve:

-"Ha söyle bakayum güzel kiz, sen Ece Işık' ı niye ariyusun?

-"Ece' yi aradığımı nereden biliyorsunuz?"

-"Ha bu gösterdiğin adres Ece'nin evidirde ondan dedum."

-"Yani evini biliyorsunuz, öylemi?" Dedim sevinçle.

-"Hooop yavaş ol da güzel kiz sen söyle bakayum Ece' yi niye ariyusun da?"

Adamın sözünden sonra yutkundum, aslında yıllar sonra onu aramak saçmaydı evet ama özlemiştim sonuçta bir onursuz tarafından yetimhaneye bırakılıp ardından yıllar sonra onu aramak... Ne dicektim ki ben adama?

-"Şeyy amca ben onun şeyiyim ııı şey ne derlerdi sizin zamanda ıııı şey hıh! Okuldan arkadaşıyım amca, şimdi de baktım ki benim kardeşim canım ciğerim e onca senenin hatrı var unutmak olmaz ki bir hal, hatır sormaya gelmiştim..."

-"Uyyy tamam da burda güvenlik çok sikidur da ondan sordum kizum yalnuş anlamadin İnşallah?!" Sanırım numaramı yutmuştu.

-" Haklısın amca, pekii bu ev nerde bana gösterebilirmisin?" Yahuşuhlu güvenlik girdi araya:

-"Aradığınız ev burası." Dedi ve beni içeri buyur etti.

İçeri girdiğimde her taraf son sistem dizilmiş ve herşey çok güzel ayarlanmıştı avizeler, süsler, heykeller... Bir saniye heykellermi? Kumsal bu evin sahibiydi dimi? Peki ya bu ev neden bu kadar zengindi? Ev resmen saray yavrusuydu ve çok güzeldi. Üstelik bana kapıyı açan hizmetçiydi, yani evde hizmetçi bile vardı! Acaba yetimhaneden sonra Ece' yi zengin bir ailemi evlatlık almıştı?

Ben düşünceler içinde kaybolup giderken merdiven tarafından bir ses geldi. Bu Ece' ydi;

-"Nisa?" Dedi ince sesi ile çok büyümüştü ve çok güzeldi.

Onu görünce gözlerim yaşardı ve gözlerimden ilk göz yaşım çoktan akıp gitmişti. Hasret gidermek için,
ona sarılmak için kollarımı açtım. O, o ise hiçbir şey yapmadı. Yıllarca olduğu gibi kucaklaşmak için açılan kollarımı yine yalnızlık sarmalamıştı...

Kollarım yavaşça aşağı indiğinde akan göz yaşlarım bana ders olmuştu. Yıllar sonra gördüğüm kardeşim bana sevgi ile değil nefret ile bakıyordu...

                            

                             ***

Ashley bu kitap senin için... Sadece senin için ve belki o kadar muhtesem bir yazma becerim olmadığındam dolayı sana layık bir kitap olamadı, ama bu kitabı sana hediye etmek istiyorum.

Bu kadar kötü yazdığım için affet.. Yazım hatası varsada düzelt lütfen^^

Seni seviyorum~♡

- - -

Ayrıca şurada küçük bir teşekkür bölümü yapmak istiyorum. Er-chan teşekkür ederim, Ashley' me yazdığım kitap için bu kadar önemseyip, bu kadar güzel bir kitap kapağı yaptığın için.. Aslında hepsi de güzel olmuştu ama kitaba tek bir kapak verebiliyoruz jzjdjdhsh ^^....

Sizleri seviyorum hoşçakalın

KsenonluYazar bölüm ithafı sana~♡

-Akage_Erza- sanada büyük yardım ve katkılarından dolayı tekrardan teşekkür ederim Erza...