Seizing the Emperor's Heart [Heavy Editing]

Chapter Thirteen

Disclaimer:
I do not own Kuroko no Basket. I only own my OC and others.

A choice with no Regrets!

MIDORIMA’S POV:

Ngayon na ang balik ng aming captain mula sa Shogi competition. Nagbrowse ako kagabi ng tindahan ng lucky items at nakita ko sa headlines ng ilang sports related websites na straight wins ang nangyari sa mga laban ni Akashi. Ano bang bago?

Pero nagulat ako nang malaman ko na ang lahat ng kalaban niya since the fourth day of the competition ay tinalo niya in Iess than 5 minuts each. Alam ko magaling si Akashi pero kung maglaro siya ng Shogi ay madalas na mabagal ang pace niya.

May hypothesis na pumasok sa isip ko. Jealousy. Kawawa naman ang mga napagtuunan ng inggit ni Akashi. What pitiful men. Nanodayo~~~~”

KUROKO’S POV:

Papunta na ako sa aking classroom ng may biglang humigit s akin sa isnag abandonadong classroom. Sinasabi ng instinct ko na si Akashi-kun iyon. Ano kaya nag pakay niya at kailangan niya pa akong “dukutin” sa hallway?

“Akashi-kun, medyo nahihirapan akong huminga.”

“Ah…pasensya na. Tetsuya, anong mga nangyari nung umalis ako?”

“Bakit ako ang tinatanong mo? Ayaw mong magtanong kay Midorima-kun o Murasakibara-kun?”

“Hindi Tetsuya. Gustoko ikaw magsabi sa kain, kaya sige sabihin mo na.”

Nagulat ako kasi hinawakan ng captain ang mga kamay ko (A/N: AkaKuro Moment XD)

“Captain, huwag mong hawakan ang kamay ko. Bakamapagkamalan kitang bakla katulad ni Kise-kun.”

Nabigla ako sa naging aura niya noong nabanggit si Kise-kun. Marahil dahil sa picture na namail ni Murasakibara-kun sa kanya.

“Kung itatanong mo ang tungkol sa mail ay napilitan lang si Kise-kun na gawin iyon dahil pag ginawa niya iyon ay titigil na sa pangbubully sila Aomine-kun sa kanya.”

“Hmmm……..Napilitan nga ba o ginusto niya rin?”

“Npailitan lang sa tingin ko, Akashi-kun. Yung tungkol naman sa pagpapadala sa iyo ng mail ni Momoi-chan ay aksidente iyong namail ni Murasakibara-kun kaya wala rin siyang kasalanan.”

“Alam ko naman iyon. Alam ni Satsuki kung paano ako magalit”

“Sige Akashi-kun. Mauuna na ako dahil malapit nang magsimula ang klase natin.”

TIME SKIP:

SEIJURO’S POV:

Practice ngayon ng basketball team ng Teiko at nalalapit na rin ang Pre-lims. Gusto ko mang kausapin si Ryota tungkol sa nangyari ay nahihiya ako for the first time na magtanong sa kanya ukol sa nangyari.

“Minna, practice harder. Today’s gonna be the last strenuous day of your training. Next week ay Pre-lims na kaya naman magiging inactive muna ang club.”

Nagsimula na silang magpractice at ako naman ay umupo sa tabi ni Iya na nag-aayos ng mga papel sa bench.

“Iya, nag-enjoy ka ba sa kiss ni Ryota?”

“A-Ano bang klaseng tanong yan?”

“Tsk. Nevermind.”

Hindi ko na siya pinansin matapos yun. Medyo nabitter ako sa nangyari. Kating kati na ko kasi gusto ko na talagang kausapin si Ryota.

“Coach, ieexcuse ko si Ryota. Ayos lang ba iyon?”

“Okay lang naman Seijuro.”

Nauna na akong lumabas at humanap ng lugar na pwede naming pwestuhan. Nakahanap na ako ng lugar na perfect para doon. Soon, dumating din si Ryota at napuno ang atmosphere ng awkward silence.

“Ryota, may gusto ka ba kay Iya?”

KISE’S POV:

Ang straight-forward ng captain namin. Iyon agad? Hayy no choice naman ako kundi sabihin ang totoo kaysa naman siya pa ang makaalam na ganuon ang nararamdaman ko kay Kurumocchi.

“Oo Akashicchi. May gusto ako sa kanya. At wala akong pinagsisisihan sa desisyon ko.”

“Hmmmm…..ganon ba Ryota? Okay. Tignan na lang natin kung sino ang mas matimbang sa puso niya. Rare ang isang trophy na katulad niya kaya gagalingan ko para makuha ang premyo na si Iya. Deal?

“Deal-ssu”

“May the best man win.”

May narinig akong kaluskos sa may bush at nakita ko ang isang Kurumocchi na may luha sa kanyang mga mata.

“Ahh Sei-kun, Kise-kun. Premyo lang pala ako para sa inyong dalwa? Babae rin ako no! May puso rin at nasasaktan!!”

Pagkatapos nun ay  tumakbo na si Kurumocchi. Dapat ay susundan ko siya kaso hinarangan ako ni Akashicchi.

“Ryota, hayaan mo munang magcool-off ang utak niya. Okay?”

“Pero Akashicchi hindi ka man lang ba nag-aalala sa kanya?”

“Sobra akong nag-aalala kaso mahirap kasing magpaliwanag sa taong mainit ang ulo kaya hayaan mo na lang munang lumamig ang ulo niya.”

Pagkatapos noon ay umalis na si Akashicchi at biglang umulan. Unconsciously ay napaluha ako at dinasalna sana ay maayos ang lagay ni Kurumocchi. Sana mapatawad niya rin ako sa pagkakasala ko sa kanya.

CHAPTER THIRTEEN: END

Again, sorry for typos MInna-san T..T God Bless ^-^

 

VOTE. COMMENT. BE A FAN.