To Love you more

CHAPTER 33

CHAPTER 33

Kriska POV

Alam mo yung feeling na hindi mo naman talaga sya gusto, pero ngayon maka-arte ka akala mo kayo?

Eto yun. eto! Naiinis ako sa nakikita ko. Biruin mo, si Klein?? Lalaking disiplinado tapos, tapos si Ms. Sungit na impakta! Magka- uhmmmahhh! . . Sh*t Lang na malagkit!

Ako lang kaya chinichunakchenes nyan chi!

Anek ba naman? Ano na nangyayari sa mundo?.. biruin mo, bago may mangyari samin, lagi ko na syang kinekembotan sa isip ko and then kumekeso pa ko ng care care large na yan sa kanyali taposi ganitekla lang chi mangyayari everlasting!? Ay hindi lang pala nung may cheneschurbang happenings sa otomotive nya. Lagi ko syang kinekembotan sa jisipan kes.

Alam mo yung mag-hapon lang akong nakatanga sa bahay, nag-iisip ng masasayang happenings with him. May times pa nga na pinagpepray ko na sana bumalik na sya, naiiyak ako sa lungkot dahil gusto ko syang Makita at makasama.

Alam ko na ang ibig sabihin!! Alam ko na!! ngayon ko lang talaga naramdaman to! Eto pala yung totoo.

Tapos kaya ko pala ipinagmamadamot sa mga insekto, akala ko masiado lang akong mapang-ari, iba pala ibig sabihin nun. dahil din dito, kaya gusto ko akin lahat oras nya, ako lagi bida sa paningin nya. At masaya ko sa tuwing kasama sya.

Wala naman ako karapatan para pahintuin sila, dahil lang nasasaktan ako sa nangyayari. Bakit nung nasasaktan ba si Klein, hinintu ko kautuan ko? Hindi din diba? Tama lang to sakin.

Mali man nasasaktan ako, pero yun talaga we! Gusto kong iuntog ulo ko! Gusto kong inumin lahat ng alak dito. Gusto kong umiyak! Pero nahihiya ako. Nahihiya ako sa katangahan ko! Sa lintik na kaibigan-kaibigang pinairal ko! Sana…. Sana.. sana nun ko pa inamin sa sarili ko..

Pero paano? Hindi ko pa naman talaga alam? Hindi ko alam kung paano nangyari? Kung kailan? Kung bakit? At kung saan?

Pero isa lang siguradong totoo! MAHAL KO SI KLEIN, noon palang at ngayon ko lang nalaman. Hindi nya ako tinuruan, dahil ako mismo ang natuto! Ay mali, natuto ako, dahil sa lesson na hindi nya sadyang nagawa.

Bago ko pa malaman na mahal ko siya, naramdaman ko na mahalaga siya.

“Hey babe!” I looked up. Si Yves pala – nawala tuloy ang aking pag darama! pero  ang sakit we.

“Yes!” I said in awful voice.

“I’ll give you a ride going home! It seems that you’re in the spirit of liquor!” he worriedly said! Wala talaga ko sa mood magkipag kesohan dahil sa mga nangyayari!

“No thanks, I don’t wanna go home this time, and may hang out kami ng barkada!!” - - kahit naman i-te-text ko palang sila? T.T maiiyak na talaga ko.

“Okay! Hatid nalang kita kung saan!” I turn to looked them, but their gone! san sila nagpunta? Wala naman silang gagawing iba diba?! Gusto ko silang sundan subalit ayoko Makita yung gagawin nila. alis nalang ako dito! Niyaya ko si Yves.

I texted my friends , kailngan ko ng kalinga.. kailangan kong mailabas to pero nahihiya ako.

Hinatid ako ni babe sa may malapit na mini stop. dun lang ako at hinhintay ang replies nila!

And then, they all replied, telling that they weren’t able to come here. So I decided to go home.

At umiyak ng umiyak ng umiyak.......................................