"Come on! Let's party!" kasabay ng musikang malakas at indak ng mga tao, ay aking pagwayaw. Hindi ko alam pero ito na siguro yung comfort zone. Yung magparty bako.
Sa kabila ng stressful life dahil sa acads, yung pagparty nalang yung escape ko sa lahat. Dahil pag natapos itong semester na to, magbabakasyon talaga ako.
Dumagdag pa sa stress ko yung nangyari nung isang araw. Hindi nga ako nagkamali na siya iyon. So he's successful na huh? Talagang sikat na sikat na siya ngayon at ano naman kayang ginagwa niya sa school nila Laurent?
"Hey miss." Bulong nung isang lalaking hindi ko kakilala habang kami ay nasa dancefloor. ang kamay niya'y humahagod sa aking likod. At dahil nakabackless ako, ramdam na ramdam ko iyon. Ngunit parang hindi ako kumportable. Na para bang may mga matang nakatitig sa malayo.
Nag ba-bye ako doon sa lalaki at bumalik sa u-shaped na sofa kung saan nandoon ang mga kaibigan ko.
"O, I thought you wanna dance? Bakit ang bilis mo naming bumalik?" Tanong sa akin ni Jared habang naka-akbay sa kanyang 'food for the night'.
"Napagod ako bigla e. Come on! Let's drink!" itinaas ko ang isang punong baso na may cocktail, bilang sign for cheers. Ugh, this is refreshing! If partying is free and drinking is also free, I think I can survive with my life.
Sa lahat ng naranasan ko sa buhay, sa tingin ko tama lang naman na bigyan ko yung sarili ko ng time. Sa lahat ng paghihirap ko para marating kung nasan man ako ngayon, alam ko magiging worth it din lahat. Pero bakit parang nag-iba yung ihip ng hangin nung makita ko siya? Ano bang meron sa kanya, na Makita ko lamang siya ng ilang minute kinain na ko ng sistema niya?
My god Sapphire! It's been years! He must totally forgot you! So stop acting like this.
I look at my watch and I see that it's already 1 am and I have a class to attend at 10 am!
"Guys, I really need to go. Bawi na lang ako next time okay?" I pleaded as I shot the last shot in the glass. They nodded as a sign ng pagpayag na umalis ako at mauna na sa kanila.
"Korni mo talaga kahita kalian Sapphire! Sige na magingat ka sa pag-mamaneho mo ah!" at nagbeso sa akin sila melody at Laurent ngunit nagpaiwan din naman sila dahlia hapon pa ang klase nilang dalawa.
Lumabas na ako ng bar at pinatunog ang aking bmw. I don't bring cars sa school, pero pag aalis ako may dala akong sasakyan. Ewan ko din kung bakit e.
Habang lnaglalakad ako papunta sasakyan ko, pakiramdam ko may sumusunod sa akin. Binilisan ko ng kaunti ang lakad ko at di alintana ang 4-inch heels sa bilis ng lakad ko. Ngunit hindi ko napansin yung bato dahilan ng pagkakatapilok ko.
Bago pa man ako bumagsak sa sahig, may kamay na umalalay na at handa akong saluhin. His scents are all over my nose now. I can't forget his scent, his built kahit na medyo lumaki siya ngayong kumpara noon. But it's still him. How can I forget the man who promise to bring me to the altar ages ago?
"Are you okay?" sa baritong boses na may halong pag-aalala, bumilis ang kabog ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit simpleng gawain lang niya, e nagbibigay na ng kakaibang pakiramdam sa akin.
"Uh-oo. A-ayos lang a-ako." Shit sapphire! Bakit nauutal ka? Hindi ko mahanap ang tamang salita at hindi ko magawang tumingin sa kanya.
Pinilit kong tumayo, ngunit bigla din akong nahulog. Agad niya akong inalalayang muli bago pa ako tuluyang mapaupo sa sahig.
"Come on I'll ride you home." Puno ng pag-aalala ang kanyang boses ngunit agad naman akong umiling dahil hindi ko alam kung ano pang pwedeng mangyari kapag nagsama pa kami.
"No, I can handle myself."
"In that situation, miss?" he smirked and looking at me na para bang tama nga siya. Dahil masakit ang kanang paa ko, hindi ko maitatapak sa gas ang paa ko.
"I'll call our driver instead." Agad kong hinanap ang cellphone ko sa aking purse at mabilis na hinanap ang number ni Mang Romeo at dinial ito.
Matapos lamang ang ilang ring ay sinagot niya din ito. "hello, mang romeo sorry for the disturb but can you pick me up here at Astra bar. Na sprain po kasi ang paa ko at di ko kayang magdrive,"
"Okay ma'am andyan nap o ako in 20 mns."
Ibinaba ko na ang tawag at pinilit lumakad sa sasakyan ko habang nakahawak pa rin sa kanya at naupo sa driver seat.
"You can leave. My driver will be here in 20 mns." Habang nakatingin sa kanyang mukha, di ko maiwasang mamangha. His brown eyes, his nose, and his face. Why everything is perfect with this man! Ghad Sapphire, get a hold of your senses.
"I'll leave when you're driver arrives." He said in a cold baritone voice. And it gets even through my spine. I don't know what's wrong with me. Maybe being with him is what really wrong. Fuck you Vien.
