Hiç Sevilmedik!

Kimilerine göre hayat toz penbe kimilerine görede aşılması gereken bir dağ gibi. Evet herzaman bu hayata neden geldim neden bu zorluklarla sınandığımı düşündüm fakat bunların daha başlangıç olduğunu bilmiyordum. Bi kaç defa ölmeyi düşündüm intihara kalkıştım nasıl olsa arkamdan ağlayacak insan olmadığını bir annemin bir babamın olmadığını biliyordum ama yapamıyordum bir kez olsun anne sevgisi görmemiş baba sevgisi görmemiştim. Bi kez olsa saçımın okşanmasını kötü olduğum zamanlarda sarılıp ağlayabileceğim bir annem yoktu evimizin direği olan bi babam yoktu bi insan dünyaya bu kadar eksikle gelirse bir yanı herzaman eksik kalır. Küçükken hep arkadaşlarımın aileleriyle mutlu olduklarını arkalarında koskoca bir anne babası olduğunu görerek büyüdüm herzaman hayata eksik baktım ama bu zorluklar beni olgunlaştırmıştı. Küçükken okadar cok acı cekmistim ki artık acı cekmek icin kalbim kalmamıştı hissetmiyordum artık ama sol tarafımdaki sızı hic geçmedi...

Bir insan ailesi olmadığı için mi dışlanır yoksa hiç sevilmeyen bi kız küçükken annesi tarafından terkedildiği için mi?