Wachten
16 november 2017
Weer een dag voorbij. Een dag dat voelt alsof het geen begin heeft, geen einde, geen nut. Nutteloos. Ik kan net zo goed de hele dag in bed blijven liggen. Niks heeft nog zin. Ik wacht op iets, iemand, of wacht ik nou op niks? Niemand begrijpt me. Wat zich in mijn hoofd afspeelt is een grote warboel, net als draden die zo erg in de knoop zitten dat je denkt: laat ook maar zitten. Het enige dat helpt is schrijven. Schrijven over hoe ik me voel. En wachten. Wachten tot iemand me helpt. Wachten op het einde.
JE LEEST
de chaos in mijn hoofd (DUTCH)
PoetryNederlandse gedichten, veel komen uit een donker plek in mijn hart. Copyright ©foodandagoodbook. Niks van dit verhaal kan gekopiëerd worden zonder toestemming van mij. Als dit wel gebeurt, zal dit onmiddellijk gerapporteerd worden.
