HIZLI VE AŞIK❤️

1.Bölüm-SONUN BAŞLANGICI-

İlk konserime çıkmıştım.Çok fazla kişi yoktu ama acayip eğlendik,anlatılmaz yaşanır.Nişanlım Rita da konserime gelmişti tabi ki.Beni bu konularda hiç kırmaz.O günlerde çok çalışırdı.Sabah gündoğumundan,gece günbatımına kadar çalışırdı.Bazen yorgunluktan eve gelemediğini bile hatırlıyorum.Neyse konsere dönelim.Ben son şarkılarımı söyledim.Sonra odama gittim.Üstüm resmen ter kokuyordu,hemen duş kabinine gittim.Duş aldıktan sonra üstüme Rita'mın aldığı ama benim hiç sevmediğim gömleği giydim.Rita geldiğinde beni böyle görürse mutlu olur diye giymiştim aslında.Saçlarımı taramak için aynanın önüne gittim.Sandalyeye oturdum,hayran notlarının yanındaki tarağı alırken aynaya yapıştırılmış bir postit kağıdını gördüm.Üstünde "Bebeğim,küçük bir işim çıktı hemen gitmek zorunda kaldım.Konserin bitene kadar yanında olamadığım için özür dilerim..." yazıyordu.Ben son dönemlerde Rita'nın suratını dahi göremiyordum.Saat 22:43'te ne işi olabilirdi ki?Hemen saçımı yapıp,çantamı toplayıp çıktım.Yolda giderken yeni açılan bir kafe gördüm ve yorgunluğumu az da olsa gidermek için kafeye girdim.Bir adam gelip siparişimi aldı,5-10 dakika bekledim.Sonra (biliyorum nişanlıyım ama) dünyalar tatlısı bir kadın benim kahvemi getiriyordu.Kafamdaki bütün dertler ve sorular bir anda uçup gitti.Sadece ona odaklıydım.Bana yaklaştığı her adımda yaka kartındaki ismi biraz daha netleşiyordu.İki adım daha attı ve ismini öğrendim.Bu güzel kadının ismi Debby...Debby Ryan. :
-Kahveniz efendim.
Sesi de kendi gibi çok güzeldi.Ben resmen aşık oluyordum. :
-Te...Teşekkürler.
Demeyi başardım.Kekeliyordum.Kıpkırmızıydım.Kahveyi yavaşça önüme koyacaktı aslında.Ama ben büyük bir aptal olduğum için kahveyi kendim almaya çalıştım ve kahveyi üstüme döktüm.
-Ah çok aptalım afedersiniz beyfendi!
-Önemli değil,ayrıca kendini suçlama.Benim hatamdı.
-Ben hemen havlu getireyim.İsterseniz size yedek bir gömlek verebilirim.
Dedi ben cevap veremeden gitti.2-3 dakika gelmedi.Sonra elinde havluyla geldi.Üstümü silmeye başladı.
-Beyfendi,soruma cevap vermediniz.
-Size zahmet olmayacaksa,lütfen.Eve böyle gidemem.
-Peki efendim,beni takip edin.
Beni,"Görevliler Girebilir" bölmesine götürdü.Çocukluğumdan beri o bölmeye girmek istemişimdir.Rafları aramaya başladı.
-Beyfendi,kusura bakmayın hiç gömlek kalmamış.
-Önemli değil Debby.
-İsmimi nereden bili...
-Yaka kartın,Debby.
-Ah,evet.
Kapıdan çıkarken,o nazik elleriyle yavaşça kolumu tuttu:
-Bir dakika efendim.
-Ne oldu?
-Ee...Müdürümüzün odasında kendine ait yedek gömlekleri var.Zor durumlarda almamıza izin veriyor.
-Peki.
Beni koridorun sonundaki odaya doğru götürdü.
-Bu saatlerde genelde müdürümüz evde olur.İsterseniz üstünüzü odada değiştirebilirsiniz,efendim.
-Debby ama nerede bu gömlekler?
-Hemen kapının yanında bir dolap var.Oradalar efendim.
-Teşekkürler...
Kapıya yöneldim ve yavaşça kapıyı açtım.Gördüklerim bir sondu...
Sonun başlangıcı...