HIZLI VE AŞIK❤️

2.Bölüm-AŞKIN TADI DAMAĞIMDA KALDI-

Benim saf meleğimdi.Gördüğüm iğrençlik karşısında ne yapacağımı,ne diyeceğimi bilemiyordum.Onlar toparlanmaya başlamıştı.:
-Ed...Açıklayabilirim...
-Denin kapı çalmak gibi bir huyun yok adamım!Saygın bitmiş!
-Bana saygıdan bahsetiyorsun ama nişanlımla fingirdeşiyorsun!Gerçekten çok saygılısın dostum!
-Rita?Bu adam ne diyor?
-Ben ikinize de herşeyi anlatacaktım ama zamanım olmadı...yani anlata...
-Bana birşey anlatman gerekmiyor Rita!Artık bitti!
-Ed bekle!
Kapıyı çarpıp gittim,Debby içerdeydi.:
-Bu adamın benim odamda ne işi vardı Deb?
-Efendim,beyfendinin üstüne yanlışlıkla kahve döktüm ve yedek gömleklerimizden vermek istedim ama stoklarımız bitmişti.Aklıma sizin odanızdaki dolap gelince...
-Pfff...Gevelemeyi kes!Kovuldun,eşyalarını topla ve hemen git buradan!Yarın seni burada görmeyeyim.
-Ama ben ne yapacağım,patron?
-Bu beni ilgilendirmez.Git eşyalarını topla ve defol buradan!!
Herkesin hayatını becermişti hayvan.Ben hızla eve yürüyordum.Sonra çok yoruldum bir banka oturdum.Olanları,Rita ile olan ilişkimizi,geleceğimizi düşünmeye başladım.O sinirle arabamı da Cafe'nin orada bırakmıştım.Yarın almayı düşündüm.Arkamdaki bakkaldan bir bira aldım.En az bir 30-45 dakika orada kalmışımdır.Saatin kaç olduğunu bilmiyordum.Kolumdaki saate baktım.Saat "01:34"tü.Eve gitmeliydim.Hemen toplanıp biramı çöpe attım.Eve 15 dakika vardı.Evin kapısına geldiğimde,yavaşça kapıya anahtarı yerleştirdim ve sesizce içeri girdim.Bir anda ışıklar yandı Rita karanlıktan bana doğru gelmeye başladı.:
-Neredesin sen?Saat kaç haberin var mı?
-Rita konuşmak istemiyorum.
-Neler oluyor sana?
-BANA BİRŞEY OLDUĞU YOK!Artık biz yokuz.Ben ve sen varsın.Anladın mı?Yarın evden taşınacağım.Sakın bir daha beni arama.
Dedim ve yukarı çıktım.Sanki birşey olmamış,biz eski Rita ve Ed'mişiz gibi davrandı.Kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı.Yatağıma girdim ve uyudum.Ertesi gün erkenden çıktım eşyalarımı geceden toplamıştım.İlk önce arabamı Cafe'nin önünden almam gerekiyordu.Yolda yürürken bankamatikten para çekmem gerektiğini hatırladım.Yakınlarda bir bankamatik vardı zaten oraya kadar yürüdüm.Sıraya girdim ve arkama bir kaç kişi daha geldi.Önümdeki kişi bir türlü işini bitiremiyordu.:
-Hanımefendi,işiniz ne zaman biter arkada sıra baya bir oluştu da.
Kadın ağlayarak:
-Özür dilerim,buyrun.
Dedi suratını gördüm.Bu kadın dünkü Debby'di.Hemen kolundan tuttum:
-Debby.Ben dünkü...
-Evet beyfendi,hatırladım.
-Neden ağlıyorsun?
-Patron işten kovdu.Odama getirmeyecektin gibi birşeyler dedi.
-Ben o adama zaten gıcığım.Bir de seni kovmuş.Ben o adamı döverim.
Dedim yürümeye başladım koşar gibi.Debby kolumdan tuttu.
-O adam dayaktan da anlamaz.Bırakın ne hali varsa görsün.
-Sen ne yapacaksın?
-Bilmiyorum.Verdiği para zaten evin kirasına zor yetiyordu bir de kovuldum.Kalacak yerim de yok.Ailem İspanya'da.
-Bende kalabilirsin Debby...