Remember that the door is open. Don't just be more cowardly than children, but just as they say, when the game is no longer fun for them, 'I won't play any more,' you too, when things teem that way to you, say, 'I won't play any more,' and leave, but if you remain, don't complain.
Oczywiście dobrze to przemyślał.
Oczywiście.
Przecież zbyt długo żył, biorąc całą odpowiedzialność - każde trzęsienie ziemi - na siebie, by teraz wykazać się beztroską bezmyślnością.
Nie wybaczyłby sobie spowodowania wypadku.
Jeśli po życiu czekało jeszcze życie, dopadłyby go wyrzuty sumienia.
Ale droga tu zawsze była pusta.
Straszna nieco, jak wróg płoszący skupioną ciszą, lecz on nie powinien się już lękać.
Umierał przecie, powolutku, za każdą przedawkowaną dziś tabletkę.
Jednakże było mu dobrze. Władza nad machiną sprawiała, że nie czuł się taki bezradny; beztroska pustego szlaku i samotności odciążała mu pierś; niemożność skrzywdzenia już nikogo - teraz i post mortem, bo zaplanował to wszak dobrze - pozwalała nie czuć się winnym.
Miła odmiana.
