Kim Jonghyun'a Mektuplar

98. Gün

Merhaba!
Yine ben...

Seninle yan yana geleceğimiz anı hayal ettim bu sefer.

Bir bankta oturuyoruz, bir adım önümüz uçurum. Yüksekliğin bittiği yerde gür bir orman var. Hemen onun ardında ise yelkenlilerimi batırdığım denizim. Sen denizi izliyorsun ben seni. Bir kere bile yüz yüze kaldığımız anı hayal etmedim biliyormusun. Gözlerinin gözlerime değmesi utandırır beni, bakamam sana. Oysaki ben seni doyasıya izlemek istiyorum. O güzel çehreni hem kalbime hem aklıma oluk oluk akıtmak istiyorum. Bakamadığım her an için bakmak istiyorum sana.

Sen benim pişmanlığımsın.
İsmini bile söyleyemiyor dudaklarım.
Sen benim canımsın,
Soluğumda barındırdığım.

Mektuplarım var birde değil mi? Seni izlemeye dalmışken, düşüverirse aklıma okurum belki. Bu sefer sen beni izlersin. Her kelimemi, her cümlemi. Bacaklarını kendine çeker, kafanı dizine yaslarsın. Ben son cümlemi okuyunca, tek damlanı akıtırsın. Neden tek bir damla biliyor musun? Çünkü benim bir denizim, senin bir damlana bedel.

Seninde bir denizin oldu derim belki. Bende ona dikerim gözlerimi. Yan yanayken, sadece kollarımız birbirine değerken, arada bir birbirimizi, geri kalan zamandada denizleri izleriz. Sana doyamam belki ama bu bile yeter bana.

Minicik bir gülümseme peydahladı düşünceler dudaklarımdan. Hayalin bile güzel be adam.

Sevgimle.