Kalbime yara olan adam;
Gittiğin sene kar tutmadı yaşadığım şehir. En sevdiğim kar bile bembeyaz yapamadı yeri, göğü. Yokluğunda o bile yas tuttu be adam.
Kaç gün evime giden o yokuşu ağlayarak çıktım? Oralar dar geldi bana. Kader acını yaşadığım yerlerden çekip aldı beni de, o yokuşu birdaha çıkmadım.
Kaç güz geçti yokluğunla? Kaç güz geçecek daha ıslak yanaklarımla?
Uzun zamandır dudaklarımı kana boyayan bir cümle var. 'Doğum günüm yaklaştı. Ölüm günün yaklaştı.' Beni bir başıma bıraktığın güne az kaldı.
Karın yağmadığı o şehirden 4 saatlik uzaklıkta olsamda, yasını tutmaya başladığım şehirde olmasamda, acını bırakamadım ardımda. Hislerim acıdan ibaretmiş gibi.
Güzel bir veda cümlesi bile bulamıyorum. Ben vedamı sana günler öncesinden yaptım. Mektuplarımdaki her bir veda cümlesi aramızı daha da açıyor gibi. Sadece tek birşey;
Seni seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kim Jonghyun'a Mektuplar
Non-FictionHer iç geçirdiğimde, kendimi burada bulacağım. Onu anacak ve asla unutmamayı umacağım. 수고했어요. 정말 고생했어요.
