Innocent Girl With Wild Habits

chapter 1

"Brena stop don't run!!"

"No!! Tigilan mo na a-ako"

"Brena look I'm sorry, Hindi ko sinasadya "

" brena stop, brena ,brena!!! Tumabi ka , bre--"

"Ahhhhhh"

"Ahhhhhh"

Panaginip, pa ulit-ulit na lang , ginugulo nanaman ang isip ko, Hindi ko alam kung bakit parang nangyari na talaga ito. Gusto ko malaman kung sino ba ang lalaki na humahabol sakin, Malabo Hindi ko makita, Hindi matapos-tapos gusto ko malaman kung bakit nya ako hinahabol pero laging bitin, Hindi tapos, may kulang .

Tuwing sinasabe ko kila mama na napanaginipan ko nanaman,pinipilit nila akong alamin kung sino ang lalaki saking panaginip, dahil hanggang ngayon , Hindi pa rin alam kung sino ang dahilan ng pag kakabunggo ko.

Oo nabunggo ako, na naging sanhi ng pag kakaroon ko ng amnesia , maraming ala-ala ang nakalimutan ko pag tapos ng aksidenteng nangyari.

Hindi naging madaling tanggapin nila mama ang nangyari sakin, kasi minsan nakita ko syang umiiyak, narinig ko na sinisisi nya ang sarili nya sa nangyari sakin.

3 years, tatlong taon na ang lumipas matapos ang aksidenteng iyon, ang dahilan kung bat nabago ang buhay ko, namatay si papa ng dahil sakin.

Oo sinisisi ko ang sarili ko, siguro kung hindi ako na comatose
Kung hindi ako nagtagal s hospital ng isang taon, siguro buhay pa si papa hindi sana kami nabaon sa utang , masaya pa sana kami, si mama.

"Brena !! Bumaba kana riyan , hihintay kana ni luhan"
Sigaw ni mama mula sa baba.

Si luhan?? Ang kulit talaga nun sabi ko namang kaya ko na, mag kokomyut na lang ako. Isa pa sanay na ako isang taon nanaman ako nag kokomyut .

Hindi na kami mayaman pero komportble naman ang buhay namin.

"Opo ma saglit lang po "
Pasigaw Kong sagot

--
Pag tapos kung maligo heto ako inaayos ang sarili sa harap ng salamin.

Straight hair, brown eyes, pointed nose, pinkish lips.
At a-ano to pasa? Sa leeg?.

Napano to?, ano nanaman ito bakit sa le--.

"Brena ,anako bilisan mo "

"Opo ma heto na po"

Pag baba ko sa sala nakita kung nag tatawanan si luhan at si mama.

"Ehem"
Tikhim ko napalingon naman sila sakin .

"Hi"
Ani ni luhan

"Kung maka hi ka parang di tayo nagkita kahapon ah" biro ko

"Hahaha, ikaw talaga pati ba naman yun pinuna mo pa , halika na nga kain na tayo"

"Anong tayo, hindi masarap ang almusal namin." Sabi ko

"Tama na yan, mag almusal na tayo at baka malate pa kayo"

Habang nakain ang daming kuwento ni mama kay luhan.
Si luhan naman Panay tango lang.

"Hay nako, Ewan ko ba dyan sabi ko naman wag kakalimutang inumin ang gamot nya "

"Tita if you don't mind ako na lang ang mag papainom ng gamot sa kanya , just give me the med"

"Ahh baka nakakaabala ,wag na lang "

"No its okay tita"

"Ma!! Kaya kona, marami lang talaga akong ginagawa kahapon"
Pangingialam ko sa usapan nila .
TSS si mama talaga.

"Sige na ibibigay ko na muna kay luhan ang gamot mo"
Sagot ni mama.

"Pero ma,maaa!"