Lanielle's POV
Dumating na ako sa bahay ng 2PM. Uhhhh. Sakit talaga ng ulo ko.
Binigay ko yung mga bag ko kay Manang Cora tapos pumunta muna ako sa entertainment room para iview yung pics sa tv.
=____= Nasaan ba yung takip nito?! Uhhh. Sinaksak ko na yung cam sa may tv tsaka ko umupo sa may sofa.
"How was it?"
"Dad. The party? Uh. Oh. I-it was fine."
"Okay. Lanielle, I want you to signup these forms. I want you to take up Entrepreneurship at Enderun. Fill it up. Fast."
What?
Inabot ko yung mga papel na nilapag ni Daddy sa may table. Enderun? What the hell? Ayoko dun! Tsaka nakapagsignup na ako ng forms sa DLSU. I hope maiintindihan ni Daddy yung ginawa ko. Pumunta ako sa kwarto ko tsaka kinuha yung DLSU forms ko. Nilukot ko naman yung sa Enderun tsaka tinapon.
Sana naman magawa ko yung naiisip ko.
Umakyat ako sa may third floor para puntahan si Daddy sa office niya.
*knock knock*
"Come in."
Sumilip muna ako sa pinto saka ko binuksan. May kausap pala si Daddy sa phone.
"2% ng shares natin sa Park-Choi Enterprises ay nawala?! Ano ba? Binabayaran kita. . "
"Pa."
Tinignan niya ako. Pagkatitig nya sakin. Nilapag ko na yung folder. Yung folder na naglalaman ng forms ko.
"Yung college forms ko po."
Yumuko ako nung makita ko na kinuha ni Daddy yon mula sa table niya. Pinikit ko nalang yung mata ko.
"What?! La Salle? Are you f*cking out of your mind! Bubuhayin ka ba nito?! Political Science! Wala akong anak na kasing tanga mo para pumili ng ganto! Get this crap out and give me your Enderun forms!"
"I threw it."
"ANO? Nasisi. . "
"No pa! Gusto ko magpolitical science! Wala ka nang magagawa doon! Buhay ko to. Hindi buhay mo. So please. Let me. ."
"Leave."
"What?"
"Leave. Not my office. This house! Lumayas ka sa pamamahay ko."
Hindi ko na namalayan na tumulo yung luha ko.
Hinawakan ko yung doorknob tsaka lumingon kay Daddy.
"Fine."
***********
"Lanielle?! Ano?! Lalayas ka?!" -Hanna
"No. Pinalayas ako."
"Saan ka na titira?" -Troy
"Ewan ko. May mga pera pa naman ako sa savings ko. Magaapartment muna ako."
"Dito ka nalang samin!" -Hanna
"Ayos lang ba?"
"Oo naman! Nasa abroad yung parents ko dba? Tsaka yung kuya ko nasa condo niya sa Diliman." -Hanna
"Oo nga. Dun ka nalang kila Hanna para safe ka." -Troy
"Fine fine. Sige. Magiimpake na ako."
Pinunas ko yung luha ko tsaka ko binaba yung phone. Kumuha ako ng ilang damit tsaka inayos na sa bag. Yung checkbook ko naman ay kinuha ko sa ilalim ng cabinet ko. 2,546,200.21 pesos yung laman ng account ko. Baka kakasya na to para sa pangcollege ko.
Umupo ako sa kama ko tsaka umiyak. Wtf. Pinalayas na ako. Alam kong mangyayari to. Pero gusto ko talaga magpol sci. Wala akong magagawa.
Bumukas yung pinto sa kwarto ko tapos nakita ko na si Mommy yun.
"Lanielle?"
"Ma!"
"Don't go. Hindi naman yon sinasadya ng Daddy mo eh."
Hinawakan ni Mommy yung kamay ko tsaka umiyak siya. -_- Ano bang gagawin ko?
"Pero ma. Bakas naman kay Daddy na seryoso siya. He probably meant it."
"No. He doesn. ."
"I meant it. Now, bakit hindi ka pa umaalis?"
Lumingon kami ni Mommy sa nagsalita.
Fudge. Wag kang iiyak ngayon Lanielle. Wag wag wag.
"Leave now. Go on."
"Okay pa. Just wait. I'll be leaving this devilish lair of yours in a jiffy."
Kinuha ko na yung bag ko tsaka niyakap si Mommy.
"Mom. I'll be back. I promise. I love you."
"Iloveyoutoo."
Alam namin ni Mommy na wala kaming laban sa Dad ko. Hinayaan nalang namin kung ano man tong mga nangyayari samin. Kami ni Mommy? Wala kaming lugar sa pamamahay na to. Kami? Second wife and second child ni Daddy. Yung first wife niya tsaka anak? Umalis sila. Nilayasan nila si Daddy. Well, that's what he told us. Ni hindi ko nga alam kung lalaki ba o babae yung kapatid ko sa unang asawa ni Daddy.
Binuksan ko na yung pinto ng kwarto ko tsaka huminga ng malalim. Sht. Mahirap. Masakit. Pero araw-araw nalang akong pinapagalitan ni Daddy. Para bang wala akong lugar dito. Oo meron. Kaso ayoko. Ayoko sa lugar ko na gusto niya akong mapunta. Ayokong maging tagapagmana ng kumpanya namin.
Pagkalabas ko na sa kwarto ko, narinig ko si Daddy
"Lanielle, wait."
Tumigil ako. Wait? Bakit?
Bumalik ako tsaka tinignan si Daddy.
"Yung mga damit mo. Bakit di mo dalhin lahat? Sabi ko dba na wag ka nang babalik dito? Aanhin ko tong mga basura mo?"
Hindi ko talaga mapigilan yung pagiyak ko kaya umiyak na ako.
"Ita-ta-ppon mo nalang. Like how you wanted to throw me out."
Bago pa man ako umalis, kinuha ko muna yung camera sa entertainment room. Lumabas na ako ng bahay tsaka tumawag ng taxi. Fck. Kung ganito kahirap yung paghabol ng pangarap mo, titiisin ko nalang. Ang sakit.
Bye ma. Bye pa.
"Manong. Sa Montero Residences nga po."
