Zaten berbat olan hayatım iyice kötüye giderken benim tek yapabildiğim bunu uzaktan seyretmekti ve buna çok canım sıkılıyor . Anahtarları zorla deliğe sokup çevirdim ve kendimi zorla içeri attım. "Anne?" tabi anne demek mümkünse beni kızı değil de Bi orospuymuşum gibi kullanıyor ve buna sesimi çıkaramıyorum da sırtımda ki yanıklar şahidim nefret ettiğim gülümsemesiyle salondan çıktı "ah demek geldin bizde seni bekliyorduk kızım" hahh kızımmış
"Biz mi yoksa kendine Bi koca mı buldun annecim" dedim alayla gözlerini kısıp beni süzdükten sonra hiç bişey yokmuş gibi "Hayır tatlım yanlış tahmin seni sattım" ne ?? Kafamdan milyonlarca kovayla kaynar su dökülürken duyduklarımı hazmetmeye çalışıyordum "bunu yapamazsın" gözlerimden benden habersiz Bi kaç damla yaş damlamıştı "yaptım bile" içerden çıkan 40'ndan fazla gösteren adam dikkatlice bana baktı hayır gerçekten bu olamaz bunu yapmış olamaz işte bu olamaz.
