9: Adoptie

461 18 6
                                    

POV Mia

We zijn bij de rechtbank. Het is de laatste dagen allemaal heel snel gegaan, en we zijn naar de rechter gegaan omdat we duidelijkheid moesten hebben. Want wie zou de kinderen gaan opvoeden?

'Omdat de vaders geen tijd hebben de kinderen op te voeden en de moeder geen vaste baan heeft, verklaar ik nu dat de kinderen in een weeshuis geplaatst zullen worden'

Wat?! Ik barst in tranen uit. En ik dan? Mag ik mijn kinderen dan niet meer zien? Worden we nou allemaal buitengesloten?

Ik krijg een gratis vliegticket terug naar Nederland voor één persoon. Ik moet vanavond nog weg?!

Ik geef de kinderen een laatste kus op hun voorhoofd en dan worden ze weggebracht.

'Mijn baby's' huil ik. De jongens lopen geschokt naar mij toe en al snel zit ik in een groepsknuffel.

'Waarom,' huil ik.

Ze omhelzen me nog steviger en ik zak door mijn knieën. Ze zetten me op een stoel.

'Ik moet het vliegtuig halen, het spijt me jongens'

En toen was het over. Klaar. Ik zou mijn kinderen nooit meer zien.

Het is allemaal mijn schuld, als ik nou niet zo nieuwsgierig was geweest, dan had ik mijn baby's nog bij me gehad.

Die avond nog vloog ik terug naar Nederland waar mijn moeder me opwachtte. Niets hiervan werd gefilmd ofzo, dat zou het management van de jongens niet goed vinden.

Ik zal de kinderen maar moeten vergeten. Niet dat het ooit gaat lukken, maar het moet wel. Het is allemaal mijn schuld.

Ik hoop alleen maar dat mijn kinderen goede adoptieouders krijgen..

The 1D Kids (NL)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu