the dark side of me

chap 3

Hindi hindi eto maaari... hindi.. sabi ng isip ni shanelle....

"HINDI!!!"  Pasaigaw na sabi nya at tumakbo papalabas ng bahay..

"Bakit mo yun sinabi ??!!"
Sigaw ng asawang babae
"... alam mo nmn na kapag mahiwalay sya dto magiging delikado ang buhay na! lalo pa't nag balik na si---"

*****

Tumakbo ng mabilis si shanelle na parang walang pahahantungan...
Tumakbo lng sya ng tumakbo.. hanggang sa makarating sya sa harapan ng isang poste na parang pamilyar na pamilyar talaga.. dahil dto nya nokn nakikita ang batang babae na ngayon ay demonyo na...

"Gusto mo ba talagang malaman ang lahat??... kahit na huli na ang lahat?? "

Nagulat sya sa boses na narinig nya mula sa likod...
Mula sa hindi pamilyar na babae ang tinig.
"s-s-sino ka?!" Kandautal utal nyang sabi dahil narin sa takot nya.
"Mula ako sa nakaraan"
Magsasalita na sana si shanelle ng biglang. Parang wala na syang tinig
"Hhmmmm... ikw ang napili nya.. alam mo ba kung sino talaga ang tunay mong mga magulang?? Malamang hindi... dahil pinagkait saiyo iyon.. mga makasarili sila..  iniwan ka nila para lng sa kaligtasan nila... malalaman mo ang lahat pag nakita mo ang iyong kaparehang itinakda talaga para sayo." At bigla nalng napabuga ng hangin si shanelle kasabay ng paglaho ng babae.
Umupo nlng sya at parang may kakaiba..
"Wag kang maniwala sa kanya' bulong ng isang tinig
'Baliw lng un'
'Sinungaling iyon'
Parang mababaliw na sya sa mga bumubulong sa kanya. Napahawak nlng sya sa tenga nya
*****

Naglalakad si shanelle sa kawalan.. ng biglang may humawak sa balikat nya.. isang matipunong lalake. At malaanghel sa kagwapohan.
"Malapit na tayong magkita binibini" at biglang ngumiti ang lalake na parang demonyo. biglang nagbago ang kanyang itsura at parang isa na itong... multo na nangingitim ang mga bibig at namumugto ang mata... may kung anong nakatusok sa ulo nya. Marami ring dugo ang umaagus mula dun..
Bigla nlng nanlaki ang mata ng babae at tumakbo.. pero parang kahit anong takbo nya ay di parin himihiwalay ang lalake.

"Psstt"iaang tinig ang kanyang narinig.

"Aaaaahhhhhh" sigaw ni shanelle at biglang bumango sa higaan na hindi pamilyar..

"Gising ka na pala miss.."

"Sino ka??!!! saan ako??! anong ginawa mo sakin??!!"
Sigaw ko sa saknya
"hey miss! relax! ikw na nga tong tinulungan eh" nakataas ang dalawang kamay na tila sumusuko na syang nagsalita.

bigla akong tumayo at deriderechong tumakbo papuntang pinto ng kwarto nya.

"Hey, san ka pupunta?? matapos kitang tulungan aalis ka nlng??" sabi nya habang nakahawak sa braso ko.

"Uuwi nako" malamig kobg sabi sakanya, at ewan ko kung bat bigla nalng nya kong binitiwan at hinayaan,

Bubuksan ko na sana ang pinto ng bigla sya magsalita.
"Nagkita narin tayo, at magkikita parin tayo" malamig nyang sabi at bigla biglang binitawan nya ang braso ko,

Dali dali naman akong umalis sa bahay nayun,

Pumara nako ng taxi at umuwi na samin,

**;(#/:$- 
-pagdating ko sa bahay-

"Anak! san ka galing??" bungad sakin ni papa

"Wala pa jan lng po." tugon ko sakanya

"Mag-ayos kana ng gamit mo at aalis na tayo bukas!" sabi nya naikinabigla ako bigla bigla nlng may ibang boses na lumabas sa bibig ko

"O bakit philip?? takot ka ba?? hahahaha,takot kang malaman nang panangkin mo ang sekrito mo?? hahahaha" sabi ng boses na kinabigla ni papa
"TATAKBO KA GAYA NG GINAWA NYO NOON??!!!"  sigaw ulit ng boses

"Nana, tama na yan! wala syang kasalanan," sabi ni papa

"HINDI PWEDE! AKO SYA AT SYA AKO! WALANG HAHADLANG SAMIN!" sigaw uli ng boses

"Hindi nana, si shannel ay si shannel!" sigaw ni papa

"nana" isang boses na galing sa likod ko

at pagkatapos nun bigla nlng akong nahimatay,

***** +';(9%$

"Phillip" wika ni jane

"Phillip kailangan na nating umalis dto!" sabi nya ulit

"hindi jane, hindi tayo tatakbo! hindi ko hahayaang sa susunod na henirasyon ay may mapili pa sya! ilang henirasyon na tinakabuhan ng pamilya ko to jane! at ako ang tatapos neto, ano man ang magyari," wika ni phillip

"Phillip alam naman natin na walang makakapigil kay nana'ng na maghiganti!" sigaw nya

"Pwes! ang ang pipigil sakanya!"

*sa kabilang dako
" lolo, di mo sya kaya!" sigaw ni shanna

"Kakayanin ko toh, pagod nakong palagi nlng tayong tumatakbo kada henirasyon ng dahil sa problemang ito, ikw shanna?? di kaba napapagod? buhay ng pamangkin moto shanna!"
Sigaw nya

"Alam ko, pero kahit lumaban tayo, alam dn nating dala ni nana ang kahinaan natin lo, alam natin yan, at alam ko ring nagkita na si shannel at ang tinakdang lalake, " sabi ko

" magpapatalo ka ba sa kanya? ha? pagkatapos ng pagkawala ng kapatid mo? hindi ka parin ba lalaban?" sabi nya

"kailangan na natin si phantom lo!kailangan na natin ang ama ni shannel!" wika ko
"alam nating lahat na si phantom lng ang kahinaan ni nana," dugtong ko

"at alam dn nating si nana lng ang kahinaan ni phantom!"

******

"phantom? kailangan na nating bumalik!" sabi ng isang babae

"Hindi, mapapahamak lng tayo dun" malamig na tugon ng tinatawag na phantom

" hanggang kelan kaba magiging makasarili phantom??! hanggang kelan ka tatakbo?! dahil ako sawang sawa na, babalik nako dun!" sigaw ng babae

"walang babalik!"

"sabihin mo sakin! dahil ba kay nana?? pagod nako sa kapatid mong yan ah! pano ang anak ko dun? ang anak natin phantom??"

"kung yan ang gusto mo, bumalik ka mag-isa" malamig nyang tugon sa babae

"Napakamakasarili mo phantom"

at dali daling umalis ang babae,