Friends lang, to the End.

Chapter Three

NGAYON ang laro nila andrei sa soccer, at napansin ko na parang may sakit siya, muka siyang nanghihina at lagi lagi pa siyang umuubo, kaya i decided na tanungin siya.

"May sakit kaba?" tanong ko nang idismiss kami ng professor namin.

"W-Wala to.." sabi niya at umubo.

hinawakan ko ang noo niya, mainit ito at confirmed na may sakit nga siya.

"May sakit ka pala? bakit pumasok kapa?" sermon ko.

"Wala nga to.." pilit niya.

"Pano ka maglalaro niyan?" tanong ko.

"Edi.." napakunot noo siya. "hindi nalang ako mag lalaro.." he continued.

Tinapik ko siya sa balikat.

"Hayla! bahala ka.." sabi ko.

—•—

"Let's sit here." aya sakin ni Jade. ngayon na kasi ang laro nila andrei kaso hindi daw siya maglalaro dahil sa sakit niya.

nag start na yung game at isa lang ang inaasahan ko, na sana pumunta siya dito at maglaro para mapanood ko siya.

nakita ko sila Carl at Brad na pumasok na sa laro at nakita korin si Jinyo mag ka team sila ni Brad at si Carl naman ay ka team si Andrei na hindi maglalaro.

habang naglalaro sila ay puro si Jinyo lang nakaka score at napapangiti naman ako sa galing niya sumipa, si jade naman napapahiyaw ng "GO JINYO!!" sabi niya saakin noon may gusto daw siya kay Jinyo, wala naman na akong ibang magagawa kundi suportahan siya.

ang dami nang naiscore ni Jinyo at naramdaman ko nalang na tumabi saakin si Andrei.

biglang bumilis ang tibok ng puso ko at naramdaman ko si Jade na tinapik ako sa balikat. oo pala, naalala ko, andyan pala si Jade sa tabi ko.

"Ilan na score?" tanong niya.

"34-12" sagot ko. "Si Jinyo ang galing sumipa kaya mas lamang sila kesa sa team niyo," dagdag ko.

napangiti ako ng makascore ulit si Jinyo at napatayo ka dahil hinila ako patayo ni jade. "Wooohh!! galing mo!!!" sigaw niya.

sa sobrang kasiyahan nakita ko si Andrei na tumatakbo pababa papuntang field at nakita ko na binagsak niya nalang bigla ang jacket at bag niya tinawag si Carl para umalis at siya ang magsa sub.

sobrang bilis tumakbo ni Andrei papunta kay Jinyo at ang hindi inaasahan ang hinila niya si jinyo pababa at inagaw ang bola sakanya, na para bang mahal na mahal niya ang bola at halos saktan niya pa si Jinyo para sa walang hiyang bola na yon.

During the game palaging si Andei na ang nakakascore at nalalamangan na ng team nila ang team nila jinyo. at during the game ay laging sinisipa tinutulak at hinihila ni Andrei si Jinyo at pag tutulungan pa ni Jinyo si andrei para bumangon ay tinutulak pa niya ito.

Malapit na matapos ang game nila, at ang team nila andrei na ang lamang. ang score ay 56-37 kila Andrei ang 57 at kila Jinyo naman ay 37, 15 minutes nalang ang natitirang oras kaya malapit nang matapos.

Nakay Jinyo ang bola, sinisipa niya ito at akmang nasa goal na siya nang bilang talunan siya ni Andrei at hayun! tumama ang uka ni andrei sa Matigas na bakal at napahiga siya.

lahat ng tao ay napatayo maging ako at nilapitan ko siya at lahat rin ng mga players naka pabilog sakanya.

"Hoy, alam ko gising ka." sabi ko kay andrei. nung nauntog siya ay pinuna namin siya sa Clinic. ngayon ay naka higa siya at kunwari hindi ko alam na gising na siya.

lumapit ako sakanya at tinapik ang noo niya. napadilat naman siya at tumagilid.

"Dapat kalang mahiya." he didnt speak. "Sabi mo hindi ka maglalaro? at kanina palagi mong sinasaktan si Jinyo, hindi kana mahiya.. kung alam mong natatalo na kayo, hindi dapat ganon trato mo sakanya—" napatigil ako nang bumangon siya and he stated at me seriously.

"tapos kana?" i was quiet. because he's so serious. at naramdaman korin na namumula ako at lumalakas lalo ang tibok ng puso ko. "Let's meet at the Park at 10PM" sabi niya

"Happy Birthday Mama.." bati ko. gabi nankami nag celebrate ni mama, dalawa lang kami sa bahay kasi si papa ay wala, malamang nasa kabit niya na nakatira, trinay konang sabihin kay mama ito at buti naniwala siya.

Still, kailangan ko pa palang pumunta sa park mamayang 10pm, papa tulugin ko muna si mama para hindi niya malaman na imemeet ko si Andrei sa park mamayang 10pm.

Pagkatapos naming mag celebrate ay pinatulog kona si mama at buti natulog na siya. agad akong nagbihis at umalis ng bahay.

nakarating ako sa park at nakita ko nakaupo doon sa bench si Andrei.

"Im here." i said and he stands up.

Bigla nalang siyang lumapit saakin at niyakap ako ng mahigpit. his tight hug warms my heart. at parang lasing siya. "I.. Miss you.." sabi niya with a drunk voice habang nakayakap parin sakin.

"Teka ngalang.. ano bang—" tinulak ko siya palayo at nakita ko ang muka niyang punong puno ng luha at halatang lasing nga siya. "A-Anong.. nangyari sayo? lasing kaba?" tanong ko.

pinunasan niya ang luha niya. "I... have something to say.." sabi niya.

"Ano yon?" tanong ko.

"I..—" hindi niya natuloy yung sasabihin niya ng mahimatay siya at trinay ko siyang gisingin at sumigaw sigaw na ako pero hindi siya nagigising.

"Tulong! tulong—" sigaw ko pero napatigil ako nang narinig ko siyang tumawa.

"Ano.. bat ka tumatawa?" sabi ko at tumawa tawa pa siya. "Potek ka! your joking??!" sabi ko at pinalo palo siya.

"I got you." sabi niya at bumangon. "Happy April Fools.." tawa siya, pinalo palo ko siya lalo yung malakas na this time.

"April fools ka dyan! hindi pa april! march 31 palang!" sabi ko. "ano pala yung sasabihin mo?" tanong ko.

napakunot noo siya. "Wala wala.. bukas nalang.. pakain sa bahay niyo.." sabi niya at umakbay saakin.

hindi ko tinanggal yung kamay niya at inaya nalang siyang maglakad.

kinakabahan ako, ano kaya yung sasabihin niya? hindi ko makalimutan yung i miss you niya. ang bilis bilis ng tibok ng puso ko. para akong mahihimatay sa katagang sinabi niya.

Habang naglalakad kami ay biglang pumatak ang ulan hanggang sa lumakas ang ulan kaya tumakbo kami agad at nakarating kami sa bahay na basang basa.

sa bahay muna dumeretso si andrei at doon narin kami nagbihis at kumain. pinahiraman ko siya ng Jersey short ko at T shirt na maluwang saakin. pagkatapos non ay kumain kami.

habang kumakain ay lumapit saamin si mama. "Saan kayo galing? bakit basang basa kayo?" tanong niya. magsasalita na sana ako namg maunahan ako ni Andrei.

"We went at the park.." sabi niya.

"Nag bike kami.." dali kong sagot.

"huh? diba sira yung bike mo?" kinabahan ako.

"Pinagawa muna namin tita.." Andrei answered. "bago kami pumunta ng park.." dagdag niya.

"ahh.. ok.." sabi ni mama at umalis na.

pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na si andrei at nag thank you at muling umalis.

Wala man lang goodbye kiss? hug?