Ο Μεγάλος Καζανόβας 2ο μέρος #WA2018

Πρόταση Γάμου;

Κάθριν...

Οι μέρες περνούσαν ήρεμα και ανώδυνα προς το παρόν. Δεν είχαμε καμία κρούση ούτε από την Ελι, την γυναίκα αράχνη αλλά ούτε και από τον Ρόμπερτ, τον σκοτεινό πρωην φίλο του Νικ. Γενικα ήμασταν καλά  σε επαγγελματικό επίπεδο, αφού τα έσοδα μας όλο και αυξάνονταν και αυτό ήταν πολύ θετικό για την νεοσύστατη εταιρεία που είχαμε ιδρύσει.

Αλλά και στο προσωπικό κομμάτι ήμασταν όχι απλά καλά, σούπερ καλά! Καθε μέρα που περνούσε ένιωθα όλο και πιο πολύ ερωτευμένη με αυτόν τον άνθρωπο, μου έδινε ότι αποζητουσα από έναν σύντροφο και ακόμα παραπάνω. Είναι τόσο γλυκός, περιποιητικος, μου δίνει ασφάλεια και με κάνει να νιώθω ξεχωριστή.Δεν θα μιλήσω για το ερωτικό κομμάτι, εκεί ο άνθρωπος αυτός δεν παιζόταν, κάθε φορά έλιωνα στα χέρια του, ένιωθα τόσο ζωντανή, τόσο ποθητή, τόσο ερωτική στα χέρια του! Είχε μάθει απέξω κάθε σημείο του κορμιού μου, που ήμουν σαν πιόνι στα χέρια του και με κινούσε όπως εκείνος ήθελε. Δεν περίμενα ποτέ ο Νικ, ο μεγαλος Καζανοβας να είσαι ένας τόσο τέλειος σύντροφος!

Καθώς καθόμουν στο γραφείο μου και μελετούσα κάτι έγγραφα, χτυπάει το κινητό μου και ποιος άλλος θα ήταν εκτός από την μητέρα μου. Αυτή η γυναίκα από τότε που μετακόμισα εδώ, μου έχει γίνει στενός κορσές. Κάθε λίγο και λιγάκι με παίρνει τηλέφωνο, για να μην μιλήσω για τις συχνές επισκέψεις στο σπίτι. Ο Νικ δεν έχει πρόβλημα με όλο αυτό, ή τουλάχιστον δεν είχε πρόβλημα μέχρι που μια μέρα που ήμασταν σπίτι και κάναμε ότι κάναμε, χτυπήσε το κουδούνι αλλά και η φωνή της γλυκιάς μου μητερουλας. Καταλαβαίνετε τι ξενερα φάγαμε με τον Νικ εκείνη την ημέρα. Δεν είναι και το ωραιότερο πράγμα να σε διακόπτουν πάνω στην κορύφωση. Όσο τα σκεφτόμουν αυτά, το κινητό χρυπουσε αδιάκοπα. Αμάν πια αυτή η γυναίκα, δεν την σταματά τίποτα!

-Έλα γλυκιά μου μητερουλα τι θες πάλι από την ζωή μου; την ρώτησα ενώ μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός..

-Από εσένα τίποτα, άλλωστε που με έχεις βοηθήσει, όλα μόνη μου τα κάνω. Τέλος πάντων δεν φταιει κανένας άλλος, εγώ φταίω που νοιάζομαι να δω τι κάνεις., είπε ενώ δεν σταματαγε την πολυλογία.

-Ωχχ Παναγια μου, μια κουβέντα σου λέω, χίλιες λες., είπα αγανακτισμενη

-Ναι κάνε μας και παρατήρηση ότι σε κουράζουμε κιόλας, που ένα τηλέφωνο την μάνα σου δεν παίρνεις, είπε και κοντεύω να χτυπήσω το κεφάλι μου στο γραφείο που είχα και εύκαιρο..