Yerler ıpıslaktı.Ve yağmur hala devam ediyordu.Şimşek desen kulağımda hala yankılanıyor.Ama korkmuyorum.Tüm aile evdeydik fakat Annem ve babamın gitmesi gerekiyordu.Gitmemeleri için çok yalvardım fakat boşuna uğraşıyordum beni dinlemediler.Gittikleri yerde bir hafta kalacaklardı.
Ben de kendimi daha fazla yormadan onları uğurladım.
Benim anlayamadığım (NİYE ŞİMDİ GİDİYOLAR!!!) Tam havalar kötüleşmiş bunlar bir hafta boyunca evde değiller.Korkmadığımı söylemiştim fakat fırtına gittikçe artıyor artık korkar mıyım korkmaz mıyım bilmiyorum orası zamana kalmış.
Abim ben ve kardeşim evde tek kaldık.Abim içerden sesleniyordu.
- Buseee!!! hadi yemeği hazırla acıktım.
- 20 Yaşına gelmiş hala kendi başına bi iş yapamıyosun abi.
- Ben yemekle falan uğraşamam abi pizza falan söyliyelim.
Abim pizza siparişini vermiş.Az sonra gelir. Kardeşim Orçun da uyumuş. Bravo kardeşime bu havada uyumayı nasıl becermişse helal olsun.
Bi yandan da iyi oldu pizza abimle bana kalmıştı.Tam bu arada kapı çaldı.Pizzacı gelmişti.Pizzaları alıp içeri girdim. Abimle ikiye bölüştüp pizzaları.Bir dilim iki dilim derken tüm ışıklar söndü.Bi baktık elektrikler gitmiş.Tabi fırtına, yağmur, şimşek ne dersen hepsi devam ediyodu.Ben yemeyi içmeyi bıraktım, zaten ne yediğimi de göremiyorum ama.
Ben de hayvan abimin ağız şapurdatışlarını dinliyorum.Hayvan ne yediğini görmüyo hala yemeye devam ediyo.Boşuna hayvan demiyorum.
Baştan korkmuyodum ama elektrikler gidince biraz ürperdim tabi.
Sonra kapıyı biri tıklattı.Delikten bakıyorum ama hiç bişe görünmüyo.
Kim ooooo?
Acaba açsammı? Çok da merak ediyorum kimin geldiğini ama korkuyorum aynı zamanda.Ses de vermiyo.Kim bu yaaaaaa? İyice meraklanmıştım.Galiba açıcaktım.Ben böyle kendi kendime konuşurken kapıyı açmaya odaklandım.Kapıyı yavaş yavaş açarken birden üzerime biri geldi.Kollarımdan sımsıkı tuttu.Korkudan çığlık atmayı bile unutmuştum.
