Sadece iki kardeş

35 4 0
                                    

Sular alt katı ele geçirmişti.Alttakiler ya üst kata çıktılar ya atladılar ya da boğuldular.Gemideki sallantı gittikçe daha da artıyordu.Bir süre sonra gemi batacaktı.İki kardeşin fazla zamanı yoktu.Botları vardı ama o botla kurtulabilirlermiydi orası belli olmaz.Kurtulsalarda nereye kadar!

•Acıkıcaklardı,

•Botları patlayabilir,

•Köpekbalıkları varsa bence var onlara yem olabilirler

Kızlarda iki tane bot vardı.Birini binmek için alacaklardı , birini de içindeki havayı söndürüp, botları hasar gördüğü zaman tekrar şişirip kullanacaklardı.Fazla zamanları yoktu.Olabildiğince acele ediyorlardı.Botların birinin havasını aldılar, bir diğerini de denize koydular.Binmeden yanlarına bir kaç şey alacaklardı.Kızlar gemide yemek aradılar.O sallantıda yemek bulmak hiç te kolay değildi.Gemide masaların üzerinde unutulmuş olan yemek artıklarını ceplerine sıkıştırdılar.

Yemekleri de aldıktan sonra sırayla bota atladılar.Gemi az sonra batacaktı.Botun yanında duran küçük kürekleri kullanarak uzaklaşmaya başladılar.Fakat kızlaran kafasında bir soru işareti vardı.

Ne tarafa gideceklerdi?

İki kardeş tartışmaya başlar.Biri sağ der biri de sol der.Ne tarafa gideceklerine karar veremezler.

Kızlardan birinin aklına bir şey gelir, ve der ki;

'Gemi kaptan varkende aynı yön, yokkende aynı yöne gitti.Eğer kaptan olsaydı gemi yine aynı yöne gidecekti.'

Diğer kardeş bu planı onaylar.Biraz riskli bir karar da olsa başka fikirleri yoktu.Geminin gittiği yöne doğru dönerek o tarafa doğru yol alırlar.

Sırayla kürekleri çevirirler.Hava kararmaya başlamıştı.İkisi de çok yorulmuştu.Kafalarını birbirlerinin omzuna yaşayarak uyurlar.

Artık sabah olmuştu.İkisi de uyanır.Etraflarına baktıklarında gemiden eser yoktu.Gemi çoktan batmıştı.Etrafta bir kaç tahta parçasından başka bir şey yoktu.

Gece boyunca pekde fazla ilerlememişlerdi.Dün çok yorulmuşlardı ve karınları çok açtı.Ceplerine sıkıştırdıkları yemeklerden biraz yediler.Artık kürek çevirme zamanı gelmişti.Uzun bir yoldan sonra etraflarına bir baktılar.Deniz ve kendilerinden başka hiç bir şey yoktu.Yola devam ettiler.Yine uzun bir yoldan sonra biraz dinlendiler.Tekrar yola devam.Kolları kopmuş vaziyette olan iki kardeş uzun yol gidiyorlar kısa molalar veriyorlardı.Verdikleri molalar da tam dinlenmeden tekrar küreklerle asılıyorlardı.Artık bitmiş vaziyettelerdi.Gözlerini kapadılar ve sadece denizin sularını dinlediler.Fakat gökyüzünden bir ses geliyordu.Kafalarını kaldırıp yukarıya doğru baktılar.

Yukarıdan bir uçak geçiyordu.Ama kızlar o kadar yorulmuşlardı ki bağıracak güçleri,yapacak el kol hareketleri bile yoktu.Sadece tek yaptıkları kollarını havaya kaldırıp parmaklarını kımıldatmak.Ama bu yetersiz oldu.Kimse onları görmedi.O gün geri kalan zamanda sadece uydular.

Ertesi gün uyandıklarında yine ceplerindeki yemeklerden yediler.

Bu kızları izlerken biz de çok acıkmıştık.Gidip mutfağa atıştırmalık bir şeyler aldık.Acaba filmin sonunda ne olacaktı?Hep bu soruyu merakettiğim için filmi sonuna kadar izliyorum.

Acaba annemler şu an napıyor.Bir hafta yoklardı zaten.Merak ettim onları şimdiden.Arasammı diye düşündüm ama uyumuşlardır bu saatte hem onları uyandırırsam beni de yatırırlar yatağa.En iyisi hiç aramamak.

Biz birşeyler atıştırdıktan sonra filme geri döndük.

İŞTE HAYAL BUDURHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin