Hayat

Sinir Bozuntusu!

Hikayenin nasıl gittiği ile ilgili hicbir fikrim yok... Neyse umarım ilerde daha fazla okuyan olur...

Neyse doktorlar sorun olmadığını söyledi. Midem çok bulanıyodu ve tahmin edin ne oldu? Kerem'in üsstünee kusstumm.

"Ay çok pardonn"

Mal mısın Yağmur çocuğun üstüne kustun dediğin şeye bak! Tam düzeltecektim ki

"Sorun yok bulurum ben bişeler"

dedi ve 5 dk sonra yeni kıyafetleriyle gelmişti. Bu arada Gamze'yi de normal odaya almışlardı. Tek girmek istedim. Ve başardığğmm.

"Gamze. B..ben gerçekten..."

"Yağmur tamam! Biliyorum suçu üstleniyorsun ama Toprak ve Kerem"

diyince gözleri dolmuştu.

"Kerem burda kızım bence sen bununla evlen"

"asdgfhshwbafs! Canım acıyor güldürme"

"Tamam ben çıkıyorum şimdi Kerem geliyooo"

15 dk sonra felan Kerem çıkmıştı zıplaya zıplaya gitti mal. Oha one minute.

"Gamze anlatttt"

dedim odaya dalarak.

"B..biz Keremleeeee..."

"ÇI-KI-YOR-SU-NUZ"

dedim her hecenin üstüne bastırarak.

"Eeeeveeeet"

Mutluluktan uçacak gibiydi. Keşke Toprak da...

Bi dakika bi dakika. Toprak!! Yağmur mal mısın o sana zarar vercekti aldırma. Beni biri tuttu döndüğümdeee... Toopraak! Ne kadar şaşırtıcı.

"Senin buraya gelme amacın ne?"

O kadar sinirliydim ki hiçbişe görmüyordum. Kimse umrumda değildi.

"Git burdan! Git git!"

diye bağırınca sesimin çok yüksek çıktığını fark ettim.

Tuttu beni kolumdan

"Ya benim olacaksın ya da hiçkimsenin!"

Pencerenin önündeydik.

"Toprak bura çok yüksek! Bırakk!

"Sana soru sordum ve cevap istiyorummmm!"

"Peki al bakalım cevabını, senin olmaktansa ölürüm daha iyi dediğim an şeyine bir tane geçirdim."

Yerde düştü salak ağağağğaağa. Hahahahhahahaha.

Hemen kalktı ve pencereden sarkıttı.

"Emin misiiiiin"

derken korkudan altıma sıçmaktaydım.

"Eminiğğğm"

dedim ağzıma giren rüzgarla.

Bıraktı ve anında geri tutup içeri çekti.

"Merak etme sana kıyamam ama sen benimsin bunu asla unutma"

"He He"

Gamze bizi izliyordu yeni fark ettim.

"Şeyy... B..ben gitsem iyi olacak Gamze size de hayırlı olsun yani Kerem için."

"Sagol canım görüşürüz."

Dışarı çıktım ve kendimi yatağa attım. Hâlâ titrediğimi hissediyordum.

Bir el bana dokundu

"Zaten seni ordan atamazdı"

Kimdi diye dönüp baktım vee...

Kim diyeceksiniz ama biliyorsunuz Furkan ve Eren bizi yine takip etmişler.

"Ya bizi -beni- niye takip ediyorsunuz?"

"Seni -sizi- önemsiyoruz ve zarar görmeni istemiyoruz."

Asi tarafimdaydim.

"Ben başımın çaresine bakarim."

"Hııı gördük"

söyleyen Erendi. Gıcık işte ya!

Sonra derin bir uykuya daldım. Yarın okul vardı...