Dönemeç

3.BÖLÜM

-Kes artık yüzüme bakmayı ukala.
-Izin alarak otursaydın yanıma bakmazdım zaten bok suratına.
-Pardon?
Evet sabah taş dediğim o değildi bende haklıyım dimi ama
-Anladın anlıcanı uzatma dersi dinle.
Ne kadar derslerim iyi olsa da dersi dinlemeyi seven biri değildim.O yuzden sıranın altında telefonla oynamayı tercih etmistim tam bizimkilere mesaj atacakken birinin kolumu dürtüklemesiyle başımı kaldırmak zorunda kaldım.Tam tunahana bağıracakken sıranın yanında bana bakarak duran bir matematik hocasıyla karşılaşmam tam bir şoktu.
-Afra telefonu alayım
-Neden?
-Çünkü derste telefonla oynamanın yasak olduğunu bildiğin halde telefonla oynuyosun dersin başından beri.
-Olabilir.
Hangi ara bu kadar özgüvenli olmuştum hic bir fikrim yok ama hoca beni deli ediyodu mal karı ya.Bi günde benimle uğraşmasa ölecek zaten.
-Hocam afra bidaha telefonla oynamıcak yani oynarsa ben size haber veririm.
Yanımdan gelen sesle ona döndüm.
-Tamam tunahancım sen öyle diyosan öyle olsun.
Tabi gördü taş çocuğu hemen yapar dediğini.İçimden gecirdiklerime göz devirdim ve camdan bakmaya başladım
-Bok suratlı dediğin çocuğu kaç dakika da taş gibi buldun?
Ağzımdan bi "ha"cevabı çıkıverdi.
-Yani şey pardon ben öyle bi şey demedim ki
-Sen içinden dedini sandın Aptal kız.
-Off tam neyse kes sesini müzik dinlicem ben rahatsız etme beni
-Hocaya şikayet ederim Aptal kız.
-Afraaaaaaaaa!Kızım sussana niye bu kadar çok konuşmaya başladîn sen
-Çünkü yanıma eskiden kimseyi oturtmuyodunuz şimdi biri var yanımda ve ben konuşuyorum.
-Müdürün odasına Afra
-Tamam
Yavaş yavaş müdürün odasına doğru yürüyordum.Ben çıktıktan sonra sınıf kapısı tekrar açılıp kapandı biri lavaboya gider diye aldırış etmedim açıkcası kim olduğuna.
-Beni de bekle ben de geliyorum.
Duydum sesle bir sabır çektim bu çocuk ne diye benim peşimden geliyodu hasbinAllah ya.
*********
-Afra kızım sana noluyo bu gun sen gelmeden matematik hocan aradı sürekli ters cevaplar veriyomuşsun.Hocaların senden ve derslerinden memnundu hangi ara böyle oldun.
-Valla hocam bende bilmiyorum ama derslerimin iyi olmasi dersi dinlicem anlamina gelmiyo.
Yok yok valla ben kesinlikle yürek yedim bu sıra.
-Aileni çağırmalıyız bence artık.Velin annen mi baban mı?
-Hocam!!!!
-Kesin artık hocam şunu biz 11.sınıf olduk en ufak şeyde aileyi olaya dahil etmeyin.(Tunahan)
Gözlerim iyice dolmaya başlamıştı artık harelerimdeki yaşları tutacak gücü kendimde bulamıyordum ve her günkü gibi ağlama metoduna başlamıştım.Başım şuanda öyle dönüyordu ki hiç bir şey yapacak halim yoktu.Tam yere düşecekken birinin beni tutmasıyla kendimi toparlamaya çalıştım,çalıştım diyorum çünkü nafile.Bu çocuk o kadar öküz falandı ama iyi birine benziyordu.

************
-Afra iyi misin?
-Iyiyim tunç valla billa iyiyim.
Tunç'un bilmem kaç milyon kezinci soruşuna da aynı bıkkınlıkla cevap verdim.
-Bu lavuk kim?
-Lavuk?????
Tunahanı göstererek
-Seni bu götürmüş buraya sağlam ayakkabı mı nerde tanıştınız ve ders saattinde neden sen onun yanındaydın?
-1.sağlam ayakkabımı bilmiyorum her an sökük verebilir.2.Aynı sınıftayız matematik hocası olucak şırfıntı müdürün odasına yolladı bizi öyle iste.
-Neyse tamam iyisin ya.
Sırf başım döndü diye bu kadar telaşlandıysa bana bişey olsa ne yapardı acaba.Of Afra salakmısın kızım sen boş boş konuşuyon.

********
Insanin kalbi kırılınca milyonlarca sebepsizlikten dolayı ağlamak ister ya şuan tam da öyleydim.Ben benliğimden gitmiştim,kendimi güçlü bulan ben yıkıldığımı düşünmeye başlamıştım bile.
-Hoca sana sesleniyo afra
Tunahanın sesiyle ona döndüm ona tam da ejderya görmüş gibi baktığımı hissedebiliyorum.
-Tamam.Buyrun hocam
-Soruyu yaparmısın iyimisin sen pek bi dalgin oldun bu aralar.
-Iyiyim hocam çıkabilirmiyim?
-Tamam git bi elini yüzünü yıka.
-Hocam bende çıkayım tek gidemez kötü zaten (tunahan)
Bu tunahan ne ayakti ya valla bu aralar hem sinir kat sayımı yükseltiyor,hem de bilmedim sebeplerden dolayi yanimda oluyordu off tunahan off o gün bana çantayı fırlatmasaydın belki sana karşı bişeyler hissebilirdim.
-Bahceye çikalim hava alirsin biraz.
-Olur.
Canım iyice sıkılmış biçimde boynumdaki kolyeyle oynayıp yere bakıyordum.Bu kolye de tunç'un bana doğum günü hediyesiydi onlardan hediye almayi o kadar benimsemistim ki hatta bi gün 'benim hediyem nerde'diye sorduğumu bilirim ben.
-Iyi değilsin.
-Iyi değilim
-Dertleşmek istermisin?
-hayır gerek yok
-Hadi ama afra derdin var ama saklıyorsun kendine güvenmiyosun neden ya neden seni 2-3 gündür taniyorum ama o günlerde sadece o kızla ve erkekleyken gülüyosun ve bu benim tuhafıma gidiyo.
-Beni dinlersen acırsın ama bana kimsemin acimasini istemiyordum.
-Ben sana acımam çünkü benim de sıkıntılarım var ben o senin sınıfındakiler gibi sikten boktan şeyler için dahi olsa dalga geçecek hiç değilim hem belki bi gün bende anlatırım sana derdimi.
-Tamam tunahan sağol belki bi gün.
O kadar yorulmuştum ki konuşmaktan dahi aciz bi insan haline gelmiştim ve hiç beklemediğim anda hiç beklemedim kişiden bi hamle geldi.Hayır tabiki öpmedi beni sadece sarıldı ama öyle bi sarıldı ki kemiklerim kırılıcak sandim.Refleks olarak direk ittirdim nalet olsun ki artik herkesten korkar hale gelmiştim beni bu hale getiren anne ve babama burdan cok teşekkürler.Tunahan bana anlamsız bakışlarını yollarken cevap vermeden arkamı döndüm ve sınıfa doğru yürümeye başladım.Arkama baktığımda arkamda olmadığını gördüm ve bu durumdan mutluluk duydum.Sınıfa girip çantamı aldım sınıftakilerin sorusularını es geçerek yürümeye devam ettim.Onları ne kadar sevmesem dahi   bu gün yanlarına gidecektim.Selin ve tunç'un yani üçümüzun oldugu whatsapp grubuna mezarlığa gittime dair haber vererek okulun bahçesinden çıktım.Artık cidden yorulmuştum taksiye binmek yerine yürüyerek gelmiştim ve bu benim ayaklarıma kara sular inmesine sebep olmuştu,sonunda mezarlığa geldim de ikisinin ortasına oturdum konusmaya başladım;
"Neden ya neden biz de mutlu olabilirdik diger aileler gibi bizde olaysız bi gun yaşayabilirdik.Yoruldum biliyomusunuz rxartık o kadar yoruldum ki anlatamam.Herkesten korkar hale geldim sizin yüzünüzden.Neyse lafı fazla uzatmıcam bu gün bi cocuk bana sarıldı hayır tabiki tunç değil bunu yapan sınıfımdan birisi sarılması arkadaşçaydı ve ben bunu tersledim çocuk beni sakinleştirmeye çalışıyodu oysaki neyse ben geç kalıyorum bizimkiler beni merak eder yine gelirum"dedim.Arkamı döndüğümde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Karşımdaki adam bana ben ona bakıyordum aynı babama benziyordu....

Arkadaşlar tunahan için bi kararkter önerirmisiniz?

Bölüm sonu sizce o kişi kim olabilir? vote ve yorum yapanlar benim için çok değerliler .Öpüldünüz