Dönemeç

1.BÖLÜM

Ilk bolum hepimize hayirli ugurlu olsun....

Bazen küfürler savurursunuz hayata ama ne yaparsanız yapın kurtulma şansınız çok zordur.
Her zaman yaptığım gibi yatağımda uzanmış cenin pozisyonunda yatarak kulaklarımı tıkıyordum.Her ne kadar duymak istemesem de duyuyordum bağırışlarını.Annemin sesi git gide daha çok yükseliyordu.Bana bu hayatı zehir eden babama her haltı demek istiyordum ama diyemiyordum,Çünkü;ondan çok korkuyordum.Annemle babam her kavga ettiğinde annem sürekli kavganın benim yüzümden olduğunu soyleyip duruyordu.Artık bunların bu süre gelmiş olaylarindan sıkılıp üzerime bir hırka alarak dışarı çıktım ta ki içeriden gelen sesle donakalmıştım.İşte hikayem burda başlamıştı.

********
-Afra hemen buraya gel diyorum sana!!
Evet duydunuz istee ben AFRA KAYHAN izmir de ailemle birlikte kenar mahallelerin birinde yaşıyoruz.ATILLA ILHAN ANADOLU LISESI 11.sınıf öğrencisiyim.Derslerim oldukca iyi ve okul birinciliklerim var.En yakın arkadaşları kardeşlerim diyebileceğim insanlar selin ve tunç.Onlar benim çocukluk arkadaslarimdi ikisinin de durumlari benimkinden bin kat daha iyiydi ama ne olursa olsun beni asla dışlamadılar,arada bir tunç söylenip dururdu"ne var sanki şu kodumun hayatını yaşıyosun gel ya bizde ya da selinlerde kal" derdi.Ben hic bir zaman böyle bir şey kabul etmemistim ve aksi bisey olmadan kabul etmeye de niyetim yoktu.Annemin yanına gitmek istemiyordum çünkü her seferinde boktan hayatını gece ilişkileriyle geçirir ve gündüz eve gelince bana sarmak için yer arardı.Şimdi nolduğunu çok merak ediyordum doğrusu çünkü dedim ya yer arardi bana sataşmak için ve de oldu.Ayağa kalkarak yatağımın yanına dikildim.
-Ben sana buraya gel demedim mi?"dediğinde cidden sesindeki öfkeyle karşısındakini altına sıçtırabilirdi ama beni değil.
-Noldu,ne derdin var yine tek geceliklerinden para alamadın mı?"dediğimde benim yüzüme tokat atacakken babam tutmuştu kolundan.Sanmayın benim dayak yememe kıyamayan bir babam var diye.O beni kendi döverdi ama başkasının dövmesine izin vermezdi ne mutlu bir aile tablosu dimi ama.
Benim asla unutamayacağım yaralarım vardı vücüdum da degil ama kalbimde.Ailem dediğim kişiler bu yarayı gün geçtikçe daha da büyutüyorlardı.Ardindan ikisi de odamdan çıkıp gittiler ama biliyordum ki bu gidiş pek hayra alamet değildi belki de annem yine benim biseyler yaptığımı babama inandıracak babam da gelip beni dövecekti.Ben bu ihtimalleri düşünürken çoktan sesler gelmeye başlamıştı bile.Ardından bende evde durmanin mantıksız olacağını düşünerek whatsapp'a girip grubumuza mesaj attım.
Yılların kardeşliği ismine tıklayarak
-Nerdesiniz?
Selin:tunçla birlikte sahildeyiz noldu bisey mi oldu
Ben:tamam bekleyin orda geliyorum hemen.
Onları sadece 2 gündür görmüyordum çünkü benim sevgili anneciğim hafta sonları dışarı çıkmama izin vermiyordu.Bizimkilerin olduğu sahile giderken motosikletçi çocuk geldi yoldaki çamurlu suyu resmen üzerime bocalamıştı ağlamak istiyordum yahu.Eve gidersem bidaha geri çıkamayacağımı bildiğim için bu halde olsa dahi bizimkilerin yanina gidecektim.Ve eyleme geçirdim de ama gittim de ufak bi şaşkınlık yaşamıştım çünkü;selin bana sadece tunç ile olduğunu söylemişti ama yanlarında beni bekleyen bi süpriz vardı.Sonun da şaşkınlığımı atıp mert abiye sarıldım.Mert abi tunç'un abisiydi fakat selin ve ben onu çok benimsemiştik.Aklıma gelen soru ile onlara döndüm.
-Sen ne zaman geldin abi?
O geleli çok olduysa eğer bana söylemedikleri için çok kırılırdım.
-Dün sabah!
Abim dün sabah gelmişti ve benim bu akşam haberim oluyordu çok güzel ya harika.
Abim bana çok açıklama yapmak istemişti ama ben onu dinlemek istemedigimi söyleyip reddetmiştim.Napayım ya zaten uzun zamandır selinle tunç'a da trip atmiyodum bu iyi gelmişti.Ben bunları düşünürken Tunç konuştu .
-Lunapark'amı gitsek napsak acaba.
Ben lunapark kelimesini duyunca direk onlara döndüm ve bizimkilerin müzipçe sırıtışlarına şahit oldum.Beni kandırmışlardı ama ben onları affetmiştim,ben onlara küs kalamazdım ki insan ailem dediği kisiye küs kalabilirmiydi?.

******************
Sahil de 4 saattir oturuyorduk ve benim eve gitmem gerekiyordu.Akşam inşallah vukuatsız geçer diye dua ederek bizimkilerin yanından kalktım ve "ben gidiyorum gençler görüşüz"dedim.Hepsi bana görüşürüz dedikten sonra bu hallerine göz devirdim hayır baska bisey söyleyin hepini aynı şeyi söylemek zorundasınız sanki.Şimdi siz diyorsunuzdur 4 saat boyunca hiç bi halt yapmadınız mı diye,Yapmaz olurmuyuz hiç voleybol(en sevdiğim aktivite)oynadık,abim yurtdışında geçen anılarını anlttı.Bir kız ile tanışmış adı irem'miş.Oda master yapmak için gitmiş oraya Antalya da yaşıyormuş normalde aman neyse ne.Evin önünde durduğum da ne ara geldiğimi farketmemiştim bile.Neyse ne dedim kendi kendime dua ederek eve girdim ve bizimkilerin hala kavga ettiğini gördüm,hala diyorum çünkü bizimkilerin kavgası dur durak bilmeden devam eder.Onların hareketlerine burun kıvırarak odama gittim.Üzerimi değistirme tenezzülünde bulunmadan direk yatağa girdim ve cenin pozisyonunu alarak kulaklarımı kapattım.
Kaç saattir boyle duruyorum inanın hic bir fikrim yok 1 saat,2saat belkide 3 dedim ya bilmiyorum diye.Bunların bu halleri iyice sinirimi bozmuştu dayanamadim ve üzerime bir hırka geçirip telefonumu cebime koyup kendimi dışarı attim.Ama yürüyememiştim tüm uvuzlarımı kaybetmistim şuan içeriden gelen silah sesi ile gözlerim yaşlara boğuldu ve zar zor içeri girdim.Yerde gördüğüm şey ile kendimi kaybetmiştim.Annem ilk önce babamı ardından da kendini vurup açmamak üzere gözlerini kapatmışlardı...

Arkadaşlar nasıl olmuş ilk bölüm kısa ama dedim ya ilk bölüm.seviyorum öpüldünüz..
Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin ALLAH RAZI OLSUN...