တျဖည္းျဖည္း တိတ္ဆိတ္သြားတ့ဲ ေသာၾကာေန႔ ညေနခင္းေတြမွာ
အေမရိကာႏိုေတြရယ္
စြန္႔ပစ္ခံလိုက္ရတ့ဲ ကာေနးရွင္းပန္းေတြရယ္
အသံမထြက္ေတာ့တ့ဲ စာအုပ္ေတြရယ္
အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဖတ္သတ္ တည္ေဆာက္ထားလို႔မွမရတာ
ဆံုမလိုနဲ႔ ေဝးကြာသြားတ့ဲ သံလမ္းေတြကိုျမင္ရင္ မ်က္ရည္ဝဲပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရထားေတြ အခ်ိန္မွားခ့ဲတယ္ပဲ ထားပါေတာ့။
ဖန္ပုလင္းရဲ႕ အပိုင္းအစေတြေအာက္မွာ
ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ရွာရင္း
ကၽြန္ေတာ္ဟာ မေပါင္းရတ့ဲဇာတ္သိမ္းေတြကို ပိုႏွစ္ၿခိဳက္လာသလိုပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ပစ္လိုက္တ့ဲ ခဲေလးတစ္လံုးဟာ
Parallel Universe ေတြထဲက
ခင္ဗ်ားသမုဒၵရာတစ္ခုခုဆီကိုေတာ့ ေရာက္မွာပါ။
ဒီဘက္ ကမ႓ာမွာေတာ့
ခင္ဗ်ားက သူမကို ခ်စ္ပါ။
ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ေပးမယ္။
ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါတယ္။
YOU ARE READING
S T A R D U S T
Short Storyဒီဘက္ ကမ႓ာမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားက သူမကို ခ်စ္ပါ။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ေပးမယ္။ ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါတယ္။
