Disney High

DisneyHigh Chapter 1

Piep, piep, piep, piep... Ik tast met mijn hand naar de uit-knop van mijn wekker. Ineens hoor ik een bekend boos gepiep. "Sorry Pascal." Ik sloeg hem inplaats van de wekker. Eindelijk de wekker gevonden ga ik rechtop zitten. Ik kijk achterom en zie op mijn wekker dat het kwart over zeven is. Wacht kwart over zeven? Ik heb me verslapen! Dadelijk ben ik te laat voor de trein. Ik spring uit bed en ren naar de wastafel. Ik gooi koud water in mijn gezicht. Snel droog ik het af en ren terug naar mijn slaapkamer. Ik pak mijn speciaal voor deze dag gekochte kleren uit de kast. Een paars kroptopje met het cijfer 45 erop, eronder een geel hemd. Daarbij een korte spijkerbroek en groene instappers. Mijn blonde haar borstel ik super snel. Het hangt tot net onder mijn schouders. Een roze roos maakt mijn kapsel compleet. Snel make-up en naar beneden. Mijn tas heb ik gelukkig gisteren al ingepakt. Ik prop wat eten in mijn mond, grijp mijn schooltas en koffers, neem Pascal op mijn schouder en verlaat na een kus op de wangen van mijn ouders het huis.

Ik ren met mijn rugzak, koffers en Pascal op mijn schouder naar het station toe. Daar zit Rosa op een bankje muziek te luisteren. Die mooie blauwe jurk die ik haar in de winkel liet zien heeft ze aan. Met de zelfde groene instappers en een ring met rode roos. Ze heeft twee kaartjes in haar handen, dankje! Ik trek een van de oordopjes uit haar oor. "heyy Roos, heb je de kaartjes al?" Ze knikt en wappert met de twee stukjes rechthoekig papier. Er zitten veel glitters op. Ik trek Rosa omhoog. "Op zoek naar het goede perron dan maar heh!" Zeg ik. Zo te zien is ze nog moe. Ze sleept haar koffers mee alsof er alleen maar bakstenen inzitten. Ik grijp de kaartjes uit haar handen en kijk naar het perron nummer. Daarbij staat ***. Waar is dat dan? Ik kijk rond opzoek naar een aanwijzing. Ik vind alleen maar mensen, maar een iemand springt eruit. Een man in een zwarte leren jas. Zonder dat ik het wil lopen mijn voeten naar hem toe. Ik laat hem de kaartjes zien en hij knikt. Mijn voeten gaan weer verder. Ik loop het stationgebouw om en kom in een steegje zonder doorgang uit, maar mijn voeten blijven lopen. Door een muur heen. Ineens is er geen steegje meer. Ik ben aan de andere kant van de muur. De Disney-kant. Er is een metro waar ik en Rosa in moeten blijkbaar. Allemaal mensen lopen er naar binnen. Ik grijp Rosa vast en trek haar de metro in. Pascal begint vrolijk te piepen over waar we heen gaan. De metro komt in beweging. Kriebels komen in mijn buik. Pascal kruipt langs mijn arm op naar mijn hand. De metro gaat snel. Heel snel, te snel voor een normale metro. Ik grijp met de hand waar Pascal niet op zit naar een ijzeren paal. Deze voelt heerlijk koud aan. Ineens wordt het heel donker in de metro. Ik raak in paniek. We zitten in een tunnel met als wand glitters. Het is gewoon een glitterregen. Dan stopt de glitterregen en is het einde van de tunnel in zicht. Pascal gaat weer vrolijk verder met piepen. Eenmaal buiten de tunnel rijden we door een prachtig berglandschap. En daar ineens staat een prachtig kasteel. Is dat onze school? Het lijkt wel op de foto die Anna me stuurde. De metro gaat slomer. Het heeft een lange remweg, maar het komt tot stilstand. We komen uit op een prachtig station. Ik stap uit en loop over de mooiste tegels die ik ooit heb gezien. Ze zijn blauw als water met een zilveren rand en een goud rondje. Rosa loop tochten me aan. Ze is al iets opgewekter. "Het is hier prachtig." Zegt ze op zich heen kijkend. We lopen door een dorpje met een lieve uitstraling. Er zijn veel kleine winkeltjes en lieve kleine huisjes. We lopen door naar een groot plein als we het plein oversteken moeten we een grote trap op. Rosa zeurt dat ze moe is, maar ja dat is ze altijd! Eenmaal boven aan de trap staan we recht voor het prachtige kasteel dat blijkbaar onze school is. Al die details, de kleinste beeldjes en mooi glas-in-lood ramen. Het zal vast lang hebben geduurd tot het helemaal klaar was. Een soort piccolo begroet ons en vraagt naar ons schoolpasje dat je moest uitprinten thuis. Ik zet mijn koffers neer en haal het pasje uit mijn rugzak. De man knikt vrolijk en geeft me de klassenlijst met daarbij mijn kamernummer en rooster. Ik wacht op Rosa die aardig lang duurt, maar gelukkig komt ze al snel aanslenteren. "En welk kamernummer heb je?" Vraagt Rosa hoopvol. "Kamer 204, jij?" Beteuterd kijkt Rosa me aan. Ow nee, ze heeft een andere! Nou dat is niet eerlijk! "Ik heb 204!" Zegt ze ineens en lacht me kei hard uit. Ik spring van geluk de lucht in.

We lopen samen naar de administratie. Nou ja, na zo'n vier keer verkeert lopen komen we er. "Hallo, mag ik u vragen waar kamer 204 is?" Vraag ik beleeft. "Natuurlijk popje, linksaf door de binnenplaats rechtdoor en dan in het gebouw zie je vanzelf een deur met dat nummer erop." Zegt de vrouw vriendelijk. We lopen de weg die ze heeft verteld en komen in het kamergebouw uit. We kijken op bordjes die aan de muur hangen om de weg te vinden. Twee trappen op en dan de hele gang nog door en we zijn er. Voor de deur blijf ik eventjes staan. Stiekem ben ik best nerveus. Wie weet zijn het vreselijke bitches in die kamer. Oké, i don't care. Ik maak de deur open en stap naar binnen. Er zitten twee meisjes op het bed te kletsen. Ze kijken op als de deur opengaat. De een heeft een mooie roos roze jurk aan die tot haar knieën komt en heeft mooi goudblond steil haar tot het midden van haar rug, de andere heeft zwart haar tot haar schouders en heeft een hemelblauwe rok met een goudbruin topje erop aan. "Hoi." Zegt het meisje met de zwarte haren onschuldig. "Hoi dit is 204 toch?" Ze knikt. "Ow, dan zijn jullie de nieuwe! Silv zij zijn de nieuwe!" Zegt het meisje met het goudblonde haar opgewonden. "Ow eventjes voorstellen, bijna vergeten. Hoi, ik ben Peach en ik houd van muziek, buiten en gekkigheid." Zegt ze een beetje druk. "En ze houd van praten, maar dat was denk ik duidelijk." Zegt het meisje met het zwarte haar grinnikend. Peach kijkt haar boos aan, in hoeverre het lukt dan. "Maar ik ben Silvia en ik houd van zwemmen en jongens spotten." Zegt ze met een grinnik achter dat jongens spotten na. "Nou ik ben Rosa en dit is Rachel." Zegt Roos. "Hey, je vergeet Pascal!" Zeg ik om haar te plagen. Ze kijkt me bitcherig aan, maar begint al snel te lachen om haar eigen gezicht. We kletsen over van alles en nog wat als er ineens op de deur wordt geklopt. We kijken alle vier in de richting van de deur als deze opengaat. Drie meiden staan in de opening van de deur. "Hey, wie zijn die twee?" Vraagt de middelste met een roze korte broek en een groen topje met een paarse strik erop. Ze heeft bruine lange haren die prachtig golven. "Wat moet je nou weet, Beau?" Vraagt Peach licht geïrriteerd. "Ach liefje, ik kom alleen even kijken of jij mijn muzieksysteem weer hebt." Zegt het meisje dat blijkbaar Beau heet. "Je weet dat ik die niet heb. Ow trouwens wat moet Vanessa hier? Moet zij niet met Peter flirten?" Zegt Peach bijdehand. "Ugh, nerds. Kom mee meiden." Zegt Beau geïrriteerd en loopt weg samen met Vanessa. Een meisje met zwart haar en een rood topje aan blijft in de deuropening staan. Ze kijkt niet bepaald vrolijk. "Sorry voor hun." Zegt ze zacht en loopt weg. Als de deur dichtklapt kijk ik Peach meteen aan. "Wie is dat meisje?" Vraag ik haar. "Dat is dus Fia. Ze zit bij ons in de klas." Zegt Silv. "Ze lijkt zo lief. Waarom is ze dan bij die ene Beau?" Vraagt Rosa. "Toen ze hier kwam is ze door die twee meegenomen omdat ze heel onschuldig is en lijkt. Zij kon de schuld op zich nemen en als dank daarvoor wordt ze 'cool' genoemd." Vertelt Peach. Eigenlijk is dat wel zielig voor haar. Ineens gaat de deur open. Er staan twee jongens in de deuropening. "Hey Peach, wanneer trainen jullie ook alweer met de cheerleaders?" Vraagt de jongen met mooi bruin haar, hij is best knap! En de ander ziet er schattig uit. "Morgen na school, je gaat toch niet weer naar de kont van Beau kijken heh?" Zegt Peach. "Hey, ik kan er niets aan doen dat ze het leuk vind om een veel te kort trainingsbroekje aan te doen." Zegt de knappe jongen. In mezelf lach ik Beau kei hard uit, maar geef geen kick. "Wie zijn die twee meiden?" Vraagt de schattige jongen met rood haar. "Rachel en Rosa." Zegt Silv naar ons wijzend. De roodharige jongen zegt iets in het oor van de andere. Oké, die roodharige is ook nogal knap! "Peter, niet meteen doorslaan heh! Je weet hoe het met Vanessa zit. Die meid vermoord iemand als je met een ander bezig bent." Zegt de bruinharige jongen tegen blijkbaar Peter. "Tja, ik weet het, maar ze moet echt stoppen met haar stalker acties." Zegt Peter. "Maar wij gaan maar eens, waarschijnlijk is Vanessa opzoek naar Peter." Zegt de andere knappe jongen en ze lopen de kamer uit.