drink • jeno x jaemin ✔

początek

Po całym domu rozległo się głośne pukanie drzwi. Chłopakowi trzęsły się ręcę, ale był pewny tego, co chce zrobić. Nie chciał dłużej czekać aż ktoś otworzy mu drzwi, więc odłożył kopertę na wycieraczce.

Jaemin wrócił do domu z porannego biegania. Jego rodzice już dawno byli w pracy, więc miał dom tylko dla siebie.

Zdziwił się, kiedy zobaczył kartkę ze swoim imieniem pod stopami. Koperta nie miała ani znaczka, ani adresu, więc wiedział, że ktoś musiał specjalnie przyjść, aby go przynieść.

Wszedł do domu i usiadł na kanapie, gdzie zaczął czytać list.

Hej, Jaemin!

Piszę to będąc w naszej ulubionej kawiarni. Tak, to ta kawiarnia w której oblałeś Jisunga gorącą kawą. Potrafiłeś być wredny dla osób, które zrobiły mi krzywdę. Chyba powinienem podziękować.

Piję latte, którego tak bardzo nienawidzisz. Zapomniałem, że ja też. Fuj.

Nie to chciałem napisać.

Będę za tobą bardzo tęsknić, wiesz?
Nie, nie wyjeżdżam. Bardziej znikam stąd. Sam. Na zawsze.

Przed tym wszystkim chciałbym Ci to powiedzieć osobiście, ale się boję.

Jaemin, ja nie daję już rady. Tak bardzo nie widzę w niczym sensu, nic mnie nie cieszy. Dobrze, prawie nic. Jesteś jeszcze ty.

Wracając, wszystko sie psuje. Wszystko się pozmieniało i wszystko sprawia, że nie daję rady normalnie funkcjonować. Nie chcę tak dłużej.

Jak zniknę to musisz pamiętać o jednej rzeczy, dobrze? Kocham Cię najbardziej na świecie. Chciałbym w tym czasie przytulać Cię i całować, a w przyszłości zasypiać i się z tobą budzić.

Niestety przyszłość będzie wyglądać inaczej. Twoja przyszłość... nie będzie mnie w niej. Przepraszam.

Zawsze będę Cię kochać najbardziej na świecie.

Proszę Cię o jedno. Nie bądź zły i nie miej do mnie żalu. Chciałbym to rozegrać inaczej, ale nie potrafię.

Na zawsze twój, Jeno.

Chłopak od razu wstał i pobiegł ze łzami w oczach w kierunku domu przyjaciela. Wiedział o czym on mówił. Przyjaciel często mu się zwierzał, że nic nie jest dobrze, a on zawsze mówił do niego "to minie, spokojnie". Nie minęło.