BABAM ve BEN

3. Bölüm

"Yoksa! yoksa bu omu???Anne bu..... bu babam mı?"Annem yüzüme bakıp bakıp duruyor ama bir kelime dahi etmiyordu.Bir an gözümden akan yaşla doğruldum.Anladım ki annemin cevap vercek hali yoktu. Karşımda duran adama (belkide babama) bağırıp"Sen kimsin? ne istiyorsun?Git evimizden gittt! Anne sende birşey şöyle bu kim? "Diye bağırarak ağlıyordum .Karşımdaki adam bana dönüp"Özür dilerim.....kızım!"dedi.Sabah sabah kabus görüyordum sanki"Sen benim babam olamazsın!Bunca yıl sonra mı aklına geldik şimdi nereye gidiyorsan git ama bir daha bu eve asla adımını atma"(evet bunları söylüyordum ama kalbim o kadar acıyordu ki...)Annem dayanamayıp ağlamaya başladı .Benimde bir anda gözüm karardı etraf bulanıklaştı ve.... (gerisi yoktu )yavaşça gözlerimi açtım kendi yatağımda yatıyordum odanın kapısı kapalıydı. Etrafta kimse yoktu (Acaba hepsi rüyaymıydı ?)derin bir nefes alıp yatağımdan kalktım"Anneeee..."ses gelmiyordu .Bir daha bağırdım"Anne..." annem "Uyandın mı kızım?"lafını kesip"O... gelmedi demi ? yani...rüyaydı olanların hepsi ?"(annem yüzüme baktı,baktı ve baktı ama konuşamıyordu laflar boğazına düğümleniyordu.)hızlı bir refleksle yatağımdan kalkıp bütün odaları gezmeye başladım"Nerdesin?çık ortayaaaa"ama kimse yoktu.Annemin yanına gidip "lütfen herşeyi anlat anneciğim"deyip yanına oturdum. "Bunca yıl sonra o adam oysa....lütfen anne bu acıyı yaşamak çok ağır.Lütfen söyle kalbimin düğümleri çözülsün."sonra saatin kaç olduğunu sordum.Okula geç kaldığımı farkettim,hemen çantamı ve ceketimi alıp evden çıktım. (Bir günde böyle şeyler yaşamak çok ağırdı.Çıkarken anneme bir tek kelime bile etmedim.)