Kinga była przeciętną dziewczyną. Jej wygląd nie zapierał dechu w piersiach, a słowa jakie wypowiadała nie dawały za wiele do myślenia. Lubiła ubierać się prowokacyjnie, jakby swoje naturalne niedogodności chciała zrekompensować kusymi spódnicami. Wydawała się być miła, więc ludzie nie pałali do niej jakąś szczególną nienawiścią. Miała przyjaciółkę o imieniu Ewelina.
Ewelina była typem flirciary, nie żeby jej to jakoś szczególnie wychodziło. Po prostu nie lubiła mieć statusu: wolna. Miała krótkie, przefarbowane na rudo włosy ledwo sięgające uszu i niepochamowaną chęć przelecenia każdego chłopaka na osiedlu. Niektórzy lubili łatwe dziewczyny, ale w gronie jej znajomych szybko została uznana za puszczalską. Jednym słowem - nimfomanka (seksoholiczka). Jedynymi na prawdę ładnymi rzeczami w jej osobie były niebieskie oczy, może właśnie w jej toni utonął Aleksander, jej chłopak.
Aleksander był strachliwym chłopakiem, który nigdy w swoim szesnastoletnim życiu nie miał dziewczyny (no chyba, że w przedszkolu). Był brązowookim brunetem o bardzo spokojnym uosobieniu i marzeniach o wielkiej miłości. Nie był zbyt lubiany w szkole, raczej wyzywany od cioty i pedauka. Myślał, że Ewelina jest jego wybawieniem, tą jedyną, więc dla niej postanowił zmienić zachowanie i imige. Okazało się jednak, że myślenie nie jest jego mocną stroną.
Ich wszystkich połączyły głębokie więzi miłości, przyjacielstwa... i nienawiści.
Ale zacznijmy od początku.
