Love Lives

INTRODUCTION

Abbigail Rayna Lopez Espiritu is now online...

You can call me Ar if you want. I'm too jolly to handle kaya pagbigyan nyo na. Sa edad kong 28 years old, mukha pa din akong bata.

I'm a writer. Simula pagkabata ko kasi mahilig nako magimagine ng kung anu-ano na gusto ko mangyari sa buhay ko. Kaya lahat ng gusto ko mangyari, sa mga libro lang natutupad. So sad yet so happy at the same time because some of my stories are based on true life events. Oha, kaya nyo ung english ko na mala Pia Wurtzbach.

Ano kaya dapat ko unahin? Magbasa comments? Gawa new story? Continue some stories? AAAAAAAAAAAH! Inom muna ako gatas.

---

Dahan dahan ko iniwan ung desk ko. May magigising na beast eh. Speaking about beast, pinangarap ko din na sana fairytale ang buhay ko. Yung may prince charming and chandelier. Pero it will never be.  Ang tanda ko na para sa mga ganyang eksena. Pero gusto ko talaga tratuhin ako bilang isang prinsensa nung kapanahunang wala pa akong malay sa mundo. 

Bear brand o Nido? Oo, dalawang klase ng gatas ang meron dito. Tinitigan ko pa bago ko kunin ung bear brand eh. Isa din ito sa mga pangarap ko na hindi natupad. Magkaroon ng life size teddy bear. Makatanggap ng ganun kalaking laruan nung bata ako at nung ligawan stage sa mga nanliligaw sa akin. I expected too much nung bata pa ako. I smiled at the thought na ganito pala talaga ako kapasaway noon.

---

"Now where are we?" I whispered pagkaupong pagkaupo ko sa upuan habang nakatitig sa laptop ko. Nafrufrustrate ako. WOW. Dala ko yung gatas kung hinahanap niyo.

I brushed up my hair dahil sa wala pa ako masimulan. Like, time checked. 12:26 am na. Mga ganitong oras, tulog na ang mundo eh. Pero iba kasi yung mundong kinagagalawan ko. Notifcations, messages, likes, rants...rants...rants... Isa pa yan sa prinoproblema ko. You can't please everyone to like you. Kahit anong ganda ng pagkkwento mo, kahit anong feelings na ang binibigay mo para maramdaman nila yung nararamdaman mo, kikilitasin at kikilitasin ka pa din nila.

Mas napupuna nila yung mali kesa sa tama. 
When you do things right, people won't be sure you've done anything at all but when you do something wrong, people will make it sure that you'll regret living.

Ugh... kaya hindi tayo dinadalaw ng mga alien.

Pero dahil likas sa atin ang manlait na kahit hindi naman kalait-lait ay linalait, dedma. Lait kayo ng lait, mamamatay din naman kayo. People to earth, hello, make yourselves useful while you are alive. Duh?

Dahil isa akong frustrated fatal writer (charot sa fatal, hindi ako suicidal) muntik nang malaglag ung baso ko na hindi pa nababawasan. Pero nalaglag yung ballpen ko. Ewan ko ba. Kahit iba na ang mundo, mas magandang magscratch pa din using papers and a pen. Hindi yung aasa tayo lagi sa technology and shits.

As I get my pen, napangiti ako sa paghagip ng tingin sa isang picture frame. All my frustrations are all gone because of this frame.

Now I know what to do. Readers, here I come.

typing...

I love ----- delete... Love is in ----- delete....

LOVE LIVES.