Boxing class [punk h.s.]

{ 2 }

Tori

''Oke, heb je alles ?'' Vraagt mijn moeder voor de tiende keer.

''Ja, dat heb je echt al tien keer gevraagd.'' Ik rol met mijn ogen. Ze schenkt me een kleine glimlach en rijdt de garage uit. 

''Ik ben blij dat het niet zo ver hier vandaan is.'' Begint mijn moeder.

''Is het niet in dat vervallen gebouw, waar je vroeger kon bowlen?'' Vraag ik als we een parkeerplaats op rijden.

''Ja, volgensmij wel. Ze moeten het nodig een keer renoveren.'' Zegt mijn moeder, ik lach en stap de auto uit. 

''Doe voorzichtig. Beloof me dat?'' Zegt ze serieus. 

''Beloofd.'' Ik lach en loop richting het gebouw. Ik open de roestige deur. Het eerste wat me opvalt als ik de deur binnenstap is de boksring. 

Wanneer ik verder loop richting de boksring, springt het licht opeens aan. Als ik me omdraai, zie ik een oude gespierde man. 

''Wie ben jij ?'' Vraagt hij me met een strenge uitdrukking op zijn gezicht.

''Victoria.'' 

''Achternaam ?'' Vraagt hij, nog steeds met een strenge uitdrukking.

''White, Victoria White.'' Zeg ik. Wanneer op het blad kijkt wat hij in zijn handen heeft, begint hij te lachen.

''Welkom Victoria, dit is gok ik de eerste keer dat je gaat boksen.'' Zegt hij, terwijl hij zijn arm om me heen slaat.

''uhm, j-jaa..'' Antwoord ik. Ik begin me langzamerhand ongemakkelijker tevoelen.

''Top, een nieuweling! Wij zijn opzoek naar nieuwe boksers. Goed, dat je voor boksen hebt gekozen.'' Hij lacht. ''Je kan daar een locker uitzoeken.''

Ik kijk naar de muur die vol staat met allemaal lockers. 

''Daar kan je al je spullen in opbergen. Doe dat nu maar even. Ik zie je dalijk in de ring.'' Ik knik en loop richting de lockers. Ik neem de locker in de bovenste hoek. 

Ik stop mijn spullen in de locker en doe hem dicht.

''Nieuweling, ey ?'' Hoor ik iemand zeggen. Als ik me omdraai zie ik een jongen staan, hij is heeft en tanktop aan, met een short en tennisschoenen, ook heeft hij een witte handdoek om zijn nek hangen.

''Um, ja.'' Antwoord ik voor ik me omdraai en mijn locker probeer opslot te doen. 

''Hoe heet je ?'' Vraagt hij, terwijl hij tegen de locker naast mij leunt. 

''Victoria.'' 

''Gewoon Victoria ? Geen bijnaam ?'' Vraagt hij.

''Iedereen noemt me Tori, maar vreemden noemen mij gewoon Victoria.'' Vertel ik hem.

''Cool, ik heet Harry.'' Zegt hij. ''Eigenlijk heet ik Harold, maar Harry klinkt beter.''

''Oke.'' Ik draai me om en probeer nog eens om mijn locker op slot te doen.

''Hier.'' Zegt hij terwijl hij dichterbij me komt staan. Hij slaat op het slot en hij gaat dicht. 

''Dit was vroeger mijn locker.'' Verteld hij me.

''Oh.''

''Dus, Tori, hoe kwam je erbij om op boksen tegaan ?'' Vraagt hij me.

''Voor jou heet ik Victoria, ik dacht laat ik eens wat nieuws proberen. '' Zeg ik terwijl ik ga zitten op een bank die in het midden van de kamer staat.

''Oke, Victoria, klinkt cool.'' Hij lacht. Er wordt op een fluitje geblazen. Harry loopt naar de deur toe.

''Schiet op, de coach heeft niet zoveel geduld.'' Ik sta op en loop snel richting Harry. Samen lopen we richting de boksring. Waar al verschillende jongens en meisjes staan.

''Oke, nu jullie er allemaal zijn, laten we beginnen met de Basis.'' Zegt de coach. ''Ik heb wat medestudenten die in Engeland wereldkampioen zijn geworden.''

Een groep jongens, en Harry lopen richting de coach. Ze gaan in een rijtje naast elkaar staan en houden hun kin omhoog en hun handen op hun rug. 

''Deze jongens zullen een paar  van jullie uitkiezen om met hen meetegaan naar Engeland.''  Hij stopt even. ''Zij worden dan natuurlijk ook jullie coach.''

''Nog vragen?''

Ik steek mijn hand op.''Wanneer vertek je als je wordt gekozen ?''

''Goede vraag. We willen dat de beste boksers van jullie binnen 6 maanden vertrekt. Ik weet dat het heel lang lijkt, maar dat is zo voorbij!''

 ''Oke, daar hangen bokszakken.'' Hij wijst naar een plek met allemaal bokszakken. ''Zoek er eentje uit en warm jezelf op.''

Iedereen rent richting de bokszakken. Wanneer ik mijn bokshandschoenen aanheb, loop ik richting een bokszak ergens in de hoek, waar niemand me kan zien. Ik begin met oefenen die ik heb gezien op een video. 

Ik sla tegen de bokszak, zohard dat ik hem bijna tegen mijn gezicht aankrijg. Ik ga door en door, totdat ik last van mijn rug krijg.

Wanneer je verdrietig  bent over iets., is het altijd een goed idee om het eruit te slaan. Sla al je boosheid eruit, met alle energie die je hebt.

Ik dacht aan alle dingen die mij boos of verdrietig maken en doe net of het door de bokszak komt. Ik ga door met slaan, totdat ik alles eruit heb geslagen. 

Ik ga op een stoel zitten en probeer om op adem te komen. Ik voel mijn armen branden, op een goede manier. De coach blaast weer op zijn fluitje en iedereen loopt naar hem toe.''

''Zo, nu iedereen is opgewarmd, terwijl jullie jezelf aan het opwarmen waren hebben de jongens even rondgelopen en uitgekozen wie ze mee willen nemen.'' Zegt de coach en neemt een stap opzij. 

''Kaylee.'' Zegt een van de jongens. Het meisje dat dan denk ik Kaylee heet loopt naar hem toe.

''Alex.'' Hoor ik de jongen naast hem zeggen.

''Annie.'' Wordt gezegd door een lange jongen. Ik sta daar nervous te wachten totdat mijn naam wordt gezegd.

''Tori.'' Hoor ik iemand zeggen. Ik zie Harry naar me lachen. Ik loop naar hem toe en ga naast hem staan.

''Ik heb gezegd dat ik Victoria heet.'' Fluister ik.

''Wat jij wil, Tori.'' Zegt hij plagend. Ik rol met mijn ogen en kijk naar het tweetal dat naast ons staan. 

''Het ziet ernaaruit dat iedereen iemand heeft gekozen.'' Zegt hij terwijl hij om zich heen kijkt. ''Het is tijd om naar huis tegaan.''

De meisjes die niet gekozen zijn, lopen verdrietig weg. Een meisje daarvan begint hysterisch te gillen omdat ze niet uitgekozen is en zo hard haar best deed. 

Wanneer de niet uitgekozen meisjes weg zijn gestuurd door de coach, loopt hij weer terug naar ons. 

''Iedereen hier is gekozen en dat is heel speciaal, waarom ? Omdat jullie toekomstige kampioenen zijn, waar iedereen tegenop gaat kijken. Maar je moet daarvoor wel je stinkende best doen.'' Zegt hij terwijl hij voor ons heen en weer loopt.

Hij stopt en kijkt ons een voor een aan.

''Jullie zijn allemaal verschillend, onthoud dat. Soms kan je iets minder gaat dan iemand anders, maar er zijn ook dingen die jij beter kan dan anderen. Begrepen ?'' Hij kijkt mij aan en ik knik.

''Vanaf dag 1, moet je best doen, vechten ervoor, wat je ook tegenhoudt, je moet alles geven.'' Hij stopt even.''Ga verder met trainen.''

Iedereen rent weer naar dezelde bokszak als net en begint te trainen.