ÖLÜYORUM...

1.BÖLÜM

Okul işlemleriyle avukatla konuştuktan sonra bana kalacak bi yer ayarladık. Yarın beni yeni bi gün ve yeni bi hayat bekliyodu bunun düşüncesiyle uyumaya karar verdim.

"Yardım edin ne olur? Sırtımda hissettiğim acı ile tekrar çığlık attım gözyaşlarımı artık durduramıyordum. Bu canavar bana şiddet uygularlen onun karşısında dimdik durmam gerekiyodu ama yapamıyordum. Sırtımda hissettiğim kemer ile daha şiddetli ağlamaya başladım. 'Ne olur yardım edin lütfen' diye tekrar bağırdım.

Uyandığımda terlendiğimden yüzüme yapışan saçlardan tekrardan kavus gördüğümü anladım. Telefonu alıp saate baktığımda okul için hazırlanmam gerektiğini anladım. Valizin yanına gidip kıyafetlerimden siyah üst ve altına siyah şort aldım. İlkbahar ayında olduğumuzdan hava sıcaktı. Oyüzden şortun altına bişe gime gereği duymadım. Banyoya gidip üstümü değiştirdim. Saçımı taradıktan sonra açık bıraktım.

Siyah spor ayakkabılaramı da gidikten sonra beni okula bırakacak ve okuldan alacak şoförü aradım. Siyah ceketimide aldıktan sonra dışarı çıktım.

Pencereden dışarıya baktığımda geldiğimi anladım. Okula girdiğimde aksine düşündüğüm bi manzarayla karşılaşmadım. Sanırım yeni okulum gereğindan fazla disiplinli. Müdürün odasının nerde olduğunu nöbetçi öğrenciden öğrendikten sonra müdürün odasına doğru yürümeye başladım. Telefona mesaj geldiğinde başta şaşırdım çünkü benim kimsem yoktu. Bu acı gerçek tekrardan canımı acıtınca, mesajın avukattan gelebileceğini düşündüm. Bi benim olmadığım çantamdan hem telefonumu arayıp hem de yürümek fazlasıyla zordu. Telefonu tam elime aldığımda kafamı sert bi yere çarptım. Dudağımdan istemeden de olsa bi inleme çıktı. Kafamı ovalarken neye çarptığımı merak ettim. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm manzarayla şok oldum. Bi dakka bu çocuk insansa biz neyiz? Ya da biz insansak o ne?
"Meteor" diyen iç sesime ilk defa katıldım.