My Nightmare || Jikook

sEVEn

Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου σε στυλ νύφης ενώ αυτός είχε χώσει το κεφάλι του στον λαιμό μου.

Ανέβηκα τα σκαλιά του πούλμαν με δυσκολία και έκατσα προσεκτικά με τον jimin σε μια πίσω θέση.

Πολλά βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μας και φυσικά δεν έλειπαν και οι ψίθυροι.

Το μόνο καλό ήταν πως οι καθηγητές δεν είχαν έρθει ακόμα και δεν χρειάστηκε να τους δώσω εξηγήσεις.

Όμως όλο αυτό που έκαναν με νευρίαζε.

"Τι;!"

Τους φώναξα και ο jimin πετάχτηκε από τον φόβο του.

Ενώ εκείνοι αμέσως σώπασαν και γύρισαν μπροστά τους.

"Συγνώμη."

Του χαΐδεψα τα μαλλιά απαλά.

[...]

Κατέβηκα από το πούλμαν έχοντας ακόμα τον jimin στην αγκαλιά μου.

Είχα πιαστεί και το σώμα μου πονούσε αλλά ήταν αδύναμος δεν μπορούσα να τον αφήσω. Αν τον άφηνα πίστευα πως θα έσπαγε σε χίλια κομμάτια.

Επιτέλους κατάφερα και να μας πάω στο δωμάτιο.

Τον άφησα προσεκτικά στο κρεβάτι και πήγα να φύγω όμως το χέρι του με σταμάτησε.

"Σε παρακαλώ μην με αφήνεις."

Μου είπε σιγά.

"Φοβάμαι."

Συνέχισε έχοντας κλειστά τα μάτια του και μερικά δάκρυα άρχισαν να κυλούν.

Με τους αντίχειρες μου σκούπισα τα δάκρυα του και έκατσα δίπλα του.

"Μην ανησυχείς είμαι εδώ και δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει ξανά."

Του ψιθύρισα και ξάπλωσα δίπλα του.

Εκείνος χώθηκε ξανά στην αγκαλιά μου και ένιωθα τους παλμούς του να ηρεμούν.

[...]

Άκουσα μια κραυγή που με έκανε να πεταχτώ.

"Jimin τι έγινε;!"

Του είπα ανήσυχος.

Εκείνος έκλαιγε, δεν μπορούσε να πάρει ανάσα από το κλάμα.

Προσπαθούσε να ηρεμήσει τον εαυτό του αλλά μάταια.

"Jimin πάρε ανάσα και σταμάτα να κλαις."

Του είπα σιγανά και σκούπισα τα δάκρυα του.

"Ει-είδα ε-έναν εφιάλτη."

Μου είπε φοβισμένος μην μπορώντας να καλμάρει τον εαυτό του.

Τότε έστρεψα το κεφάλι του προς το δικό μου ώστε να κοιτάζει εμένα.