My Nightmare || Jikook

fouRTeen

Νομίζω πως αυτές οι πέντε μέρες ήταν πιο δύσκολες από αυτές μετά τον βιασμό μου.

Δεν έχω δει σε χειρότερη κατάσταση τον jungkook.

Από την ημέρα που έμαθε ότι μπορεί να μην ξανά περπατήσει δεν έχει σταματήσει να κλαίει.

Χθες πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και από την στιγμή που φτάσαμε στο σπίτι απλά κάθεται μπροστά από τον μεγάλο καθρέφτη στο δωμάτιο του και κλαίει.

Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να πάω να δω πως είναι.

"Jungkookie~;"

Είπα με απαλή και γλυκιά φωνή.

Αντί για λέξεις πήρα ως απάντηση το κλαψούρισμα του.

"Όμορφε μου σταματά να κλαις."

Έσκυψα μπροστά στα πόδια του και έπιασα τα χέρια του.

"Σου αρέσω και έτσι;"

Ρώτησε τραυλίζοντας ανάμεσα στα κλαψουριτά του.

"Φυσικά και μου αρέσεις γλυκιέ μου."

Από τότε που είναι στο καροτσάκι προσπαθώ να του κάνω κοπλιμέντα συνέχεια ώστε να του τονώσω το ηθικό.

"Κάτσε στα πόδια μου."

"Μα θα σε πονέσω."

"Σε παρακαλώ."

Απαίτησε κλαψουρίζοντας.

Έκατσα πάνω του και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Του έδωσα ένα μικρό φιλάκι στην μύτη και του χαμογέλασα.

"Έλα βρε Kookie σταματά να κλαις όλα καλά θα πάνε."

Χαΐδεψα τα ακατάστατα μαλλιά του.

"Σκατά θα πάνε."

Μουρμούρισε και σκούπισε τα δάκρυα του.

"Δεν το δέχομαι!"

Φώναξε και με έκανε να τιναχτώ με αποτέλεσμα να πέσω κάτω.

"Jimin είσαι καλά;"

Εγώ απλά τον κοίταξα με το βλέμμα 'αν δεν ήσουν στο καροτσάκι την είχες γαμήσει'.

"Aish δεν τo δέχομαι! Δεν είναι δίκαιο!"

Έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να μπουρδουκλωθεί  και να πέσει πάνω μου.

Έκλεισα τα μάτια μου για να μην βρίσω τίποτα ενώ εκείνος ήταν σε κατάσταση σοκ.

"Είσαι καλά;"

Είπε και έσκυψε το κεφάλι του κοιτώντας λυπημένα προς τα κατω.

"Jungkook αλήθεια αυτήν την στιγμή μου έρχεται να σου σπάσω όλα τα κόκαλα αλλά έχε χάρη."