Kracht

Proloog - Het ongeluk

"Mama!" roep ik. Geen antwoord. "Papa?" probeer ik. "Ja schat, mama is even bezig met inpakken." eindelijk antwoord. "Oh oke, ik vroeg me alleen af waar mijn nieuwe schoenen lagen".

Ik ren ondertussen al voor de derde keer naar mijn slaapkamer om ze te zoeken. "Volgens mij staan die in de gang Maya". Hoor ik papa nog roepen.

Buitenadem pak ik mijn netjes ingepakte koffertje van K3, en mijn Knuffel, Maya de bij. Ik heb deze knuffel gekregen toen ik 5 jaar was, nu al 2 jaar geleden. "Ik kom eraaaaan!!"

Ik ren iets te snel de trap af en struikel over de laatste trede. ik gil het uit. "Auwa!".

Papa rent bezorgd naar me toe. "Gaat het Maya?" vraagt hij en hij voelt aan mijn rode enkeltje.
Het doet pijn, maar ik wil ons kampeer tripje niet verpesten door mijn stomme enkel. "Ja het gaat papa, ik ben alleen geschrokken" Zeg ik dapper. Papa lacht. "Haha, oke dan. Ik zal mama eens gaan roepen anders kunnen we straks niet meer inchecken op de camping."

Papa vraagt nog een keer of het echt wel met me gaat en loopt dan naar mama's kamer. Ik loop intussen naar de gang, waar ik mijn allernieuwste Lelly Kelly schoenen zie staan, met glitters en al. Mama heeft die voor mij gekocht, omdat ik zo goed mijn best doe op school.

Ik trek ze trots aan. Ze staan mooi bij mijn roze broek.

Ik voel twee handen op mijn schouders. "Wat zien je schoenen er cool uit Maya, ben je ook klaar met alles?" Het is mama. God wat hou ik van haar. "Ja mama, ik heb alles klaar." zeg ik. "Heb je maya de bij?" zegt ze lachend. "Jaa natuurlijk!"

"Mooi zo, zullen we vertrekken? Als jij papa roept dan zet ik alvast alle spullen in de auto" Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt weg.

Ik ga stiekem naar de keuken en pak een snoepje uit de snoepdoos, voor onderweg, zeg ik tegen mezelf.

"Papaaa!!" Roep ik hard. Geen antwoord. "Papa?!" ik hoor iemand de trap afkomen. "Klaar voor de lange autoreis?" Zegt papa vrolijk, en we lopen samen naar de auto, mama zit al klaar.

- 3 uur later -

"Hoelang nog?"
"30 minuten"
"Ik moet echt plassen schat."
Ik hoor papa en mama praten als ik langzaam wakker word uit mijn dutje.
Ik knijp in Maya de beer en doe mijn ogen weer dicht.
"Hey meisje, we zijn er bijna, papa moet even plassen bij het tankstation." Hoor ik mijn vader nog zeggen.
Ik mompel maar wat, het zal wel.

- 5 minuten later -
Ik voel de auto langzaam afremmen. "Zo! Wie moet er naar de wc? dan haal ik wat lekkers voor het laatste deel van de reis!" Zegt mama enthousiast.
"Ik ga even, tot zo." hoor ik papa zeggen en hij stapt uit de auto.
"Maya, moet je ook plassen?"
Ik doe mijn ogen open.
"Nee, ik hoef niet" Mompel ik slaperig.
"Oke, blijf je even rustig zitten todat we terug zijn? hoogstens 5 minuten schat!" zegt mijn moeder.
"Jahaa!" zeg ik chagarijnig.
Ik ben al 7 jaar! ik kan echt wel dingen zelf.
Mijn moeder slaat de deur dicht en ik val weer in een diepe slaap.

- 16:37 -

"KIJK UIT!"
Ik schrik wakker.
Ik zie papa in paniek mama aankijken.
"DIT GAAT NIET GOED!"
roept mama hard.
Voordat ik ook maar iets kan zeggen, gebeurd het.

Een klap, een harde klap.

Het enigste wat ik nog zie en voel, is hoe mama mijn hand grijpt. Het volgende moment vlieg ik door de ruit. Ik zie het glas om me heen vliegen.

bam.

Het is stil.

Ik voel een harde klap tegen mijn rug.

Ik schreeuw het uit.

Ik voel niks meer.

Ik doe mijn ogen dicht.

Dat is alles, van deze gruwelijke dag, dat ik nog kan herinneren.