Not Just Your Bestfriend (On-going)

CHAPTER 2

Vievienne's Pov

Nakarating na 'ko sa bahay. And to my surprise, si Daddy yung sumundo sakin. Akala ko naman si Manong. So ayun, inayos ko na yung mga gamit ko. Pinwesto ko ito sa mga dapat nitong kalagyan.

Natapos ko na yung paglalagay ng mga gamit but may napansin ako. Parang may nawawala? Hinalungkat ko ulit yung bag ko tapos wala talaga akong nakita.

I immediately call dad para magtanong.

"DADDDDY! NAKITA MO PO YUNG HANDERKERCHIEF KO? YUNG COLOR WHITE. YUNG LAGI KONG GAMIT?"

"CHECK THE CAR BABY. BAKA NALAGLAG MO DON." Ay oo nga. Ang makakalimutin ko talaga.

"THANKYOU DADDY!"

Tumakbo ako pababa, we own a two storey not so called mansion. Yes, malaki siya but for me, sakto lang. May sarili akong room, room ni kuya, room ni daddy and mommy, maids quarters, master room and then guest room. As in, saktong sakto lang talaga for me.

Diretso ako don sa garahe kung san nakapark yung kotse na ginamit namin kanina. Binuksan ko yon tapos wala akong nakita na handkerchief. Shet. Lagot na. Nandon pa naman nakasingit yung id ko. Patay.

Disappointed ako na pumasok sa room ko. Tinanong ako ni daddy kung nakita ko daw and simply, i answer him 'no'. Lagot ako sa manager ko. Yun yung identification card ko for modelling. Sisigawan na naman ako non if hindi ko yon nakita. Hays.

Ian's Pov

"How's Cebu? Okay lang ba yung mga nakapartner mo? Yung mga business meeting, na attendan mo ba ng maayos? Yung mga files and ---"

"Stop mom. Im tired. Bukas ko na lang ikekwento sayo lahat lahat. Just please, let me sleep. Pagod talaga ako my. Sorry." Kakarating ko lang mom. Hindi ba obvious? Hays.

Pumasok na ko sa room and syempre, walang nagbago. May condo ako but bukas ko pa siya magagamit. Pati yung car na regalo sakin. Pinapagamit lang yun sakin kapag may pasok ako. Sa wakas, my baby, magagamit na kita ulit.

Hindi pa din mawala sa isip ko yung panyo. Kasi ang exactly na nakalagay is "Vie-Ian" ako ba yung Ian? Yes, madaming Ian sa mundo but nung nakita ko yung nakaburda sa panyo, may naalala talaga ako.

FLASHBACK

"Hey, Yen!" I shouted dun sa kapitbahay namin na babae.

"Yes, Khris?" Sagot naman nito.

"May ibibigay ako sayo na panyo. Punta ako dyan." Pagkapunta ko sakanila, na amaze ako kasi ang ganda ganda niya. Crush ko na talaga siya since nung una naming pag uusap. Ang ganda niya. Halos lahat sa kaniya, maganda. That's why, nagkagusto ako sakaniya.

"Thankyou, Khris! Ang ganda nito. Ikaw ba nagtahi ng "Vie-Ian" dito?" Tanong niya sabay tinuturo yung nakaburda.

"No. My mom. Mommy said na if nagkita tayo sa future, ipakita mo daw yang panyo na yan and i aarrange marriage niya agad tayo. Hahaha."

"Grabe talaga si tita. Haha. Thankyou for this. Thankyou din kamo, pasabi kay tita." Sabi niya sabay nakangiti. Sino ba ang hindi magkakagusto dito sa anghel na'to?

"And promise me one thing, Yen. Hindi ka magboboyfriend, okay? Ako lang boyfriend mo kahit malayo tayo sa isat isa. Ako lang boyfriend mo kahit di pa kita nililigawan. Gusto ko, ikaw lang yung magiging girlfriend ko sa future. Sana ikaw din." Sabi ko habang nakatungo. Nahihiya kasi ako sa kaniya.

"Oo naman, Khris! Ikaw lang. Thankyou talaga!" Then niyakap niya ko. I hugged her back.

END OF FLASHBACK

Sure na sure ako na si Yen yung nakatabi ko kanina sa airplane.

Ipepwesto ko na sana yung panyo kaso biglang may nahulog dito. Isang ID card?

Pinulot ko ito at hindi nga ako nagkakamali. Si Yen yung nasa picture.