Emir: Neredesin?
Cem: Eve gidiyorum.
Emir: Ev?
Cem: Bu konuda tartışmak istemiyorum Emir. Yarın gelirim.
Emir: Kaçmak için tuvalete girmemi beklemen gözlerimi yaşarttı.
Cem: Kaçtığım falan yok.
Emir: Bok yok!
Cem: Sinirlenecek bir şey de yok. Zaten oradan ayrılmıştım.
Emir: Ayrılmadın. Kaçtın. Şimdi olduğu gibi.
Emir: Hayır anlamıyorum niye? Fazla mı talepkârım? Senin için yeterince iyi değil miyim? Tipimi mi beğenmiyorsun, ağzım mı kokuyor???
Emir: Ne yok bende lan??? Niye kaçıp duruyorsun?
Cem: Sakin ol önce.
Emir: Hay sakinliğine sokayım! Sakinleşmem için sana ihtiyacım vardır belki?
Cem: Bilmem farkında mısın ama ikimiz de erkeğiz.
Emir: Yeni mi farkına vardın?
Cem: Sus da dinle.
Emir: Dinlerim. Kalsan burada da dinlerdim. Yüz yüzeyken konuşamıyor muyuz a.k.!
Cem: EVET KONUŞAMIYORUZ!
Cem: Farkındaysan son zamanlarda yan yana geldiğimiz her an aklın sikine kaçıyor.
Cem: Böyle bir dünya değil lan burası! Kendine gel.
Emir: Ne demek oluyor bu? Ne yaptım da ayar veriyorsun?
Cem: Bak Emir. İkimizin arasındaki durum başka, bunu megafonla etrafa duyurmak başka.
Emir: Kime duyurdum ben?
Cem: Bilmemesi gereken herkes öğrendi Emir. Aslında zaten kimsenin bilmemesi gerekiyordu.
Cem: Daha ben ne yaşadığımı anlamadım ki abi!
Emir: Cenk salağına duyuran ben değilim. Kendi anlamış zaten.
Cem: Bugün Cenk, yarın bir başkası. Bu böyle gitmez. Hayat ikimize de zindan olur.
Cem: İnsanların hafızası yavşaktır. İşlerine gelmeyeni çabuk unutur, kendilerine benzemeyeni hiç unutmazlar.
Cem: Ben ise kimsenin hafızasında, dedikodu kazanı kaynadığı an akla gelen bir ibne olarak yer almak istemiyorum.
Emir: Abartıyorsun.
Cem: Senin kadar değil. Bu ne rahatlık? Gören de bu dünyada yaşamıyorsun sanır.
Emir: Tamam. Davranışlarıma dikkat ederim. Dön şimdi.
Cem: Hayır. Dersler yoğunlaştı zaten. Biraz onlara odaklanalım.
Cem: Böylece ne isteyip istemediğimize karar veririz.
Emir: Ben seni istiyorum.
Cem: Görüşürüz.
...
Bu böyle olmazdı. Tam rayına oturttuğunu düşündüğü sırada her şey allak bullak oluyordu. Olanlar, olması gerektiği gibi değildi belki, tamam. Yine de güzel anlar yaşamak için engel de yoktu. İnsanlar hep kendilerini kandırıyorlardı yani.
