"Hayat senin şekillendirdiğin gibidir. Sen nasıl istersen öyle olur. Bazen işler tersine gitse de alıp elinde şekillendirmek yine sana kalır. Bazıları aşırı tembeldir ve hayatın ne kadar kötü bir yer olduğundan bahseder. Hayat bu insanlara kapıyı hep hızlı kapatır."
Sonunda kumral saçlı kızı evimde misafir etmiştim. İsmini bile bilmediğim bu kız kimdi?
"Bu arada ismini sorabilir miyim?"
"Unuttuk değil mi tanışmayı...İsmim Güneş."
"Bende Deniz... Ne güzel isimlerimiz var değil mi? Sen Güneş ben Deniz."
"Sen durgun bir Deniz'sin anlaşılan. Dalgaların daha sakin,daha huzur verici."
"Sende akşam güneşi gibisin,bakıp bakıp dönüp bir daha bakıp..."
"Anlamadım?"
"Yazarım ben,arada şiir yazarım. Öyle güzel bir hanımefendi görünce şiir yazasım geldi."
"Çok tatlısın ya,senin gibi erkek kaldı mı bu ülkede?"
"Ülkedeki insanlar umrumda bile değil. Ben kendi halimde yaşamaktan keyif alanlardanım."
"Anlaşılan yalnızlığını bozdum. Özür dilemem mi gerek?"
"Hahah,çok komiksin. Yok yani sen neden benim keyfimi bozacaksın ki. Benim özür dilemem lazım aslında. Yani ailene haber vermem gerekirdi ama böyle evime davet ettim. Pek olmadı gibi..."
"İstersen gidebilirim..."
"Yok öyle demek istemedim elbette. Yani şey merak ettiğimden soruyorum. Kimsin sen? Senin hikayen nedir? Neden evden kaçtın? Merak ettim."
"Bizim ailede her gün kavga kıyamet olur. Sürekli birbirlerini yiyen bir annem ve babam var. Çok bunaldım artık onlardan. Beni çok kıstırıyorlar. Şarkı söylemeyi ve dans etmeyi seviyorum. Bunu meslek olarak yapmak istediğini söylediğimde karşı çıktılar ve bende artık kendi hayatımı çizmek istedim."
"Benim gibi yani..."
"Sende mi evden kaçtın?"
"Pek öyle sayılmaz. Benim babam bizi küçük yaşta terk ederek gitti. Annem ve ben kaldık. Annem bir gün kendini asarak intihar etti..."
"Ne!!! Ya çok üzüldüm. Başın sağolsun."
"Üzülme,ben üzülmüyorum çünkü. Geçmiş geçmişte kaldı benim için. Yeni yeni iyileştim işte. Zor zamanlar geçirdim ama şimdi daha iyim. Toparladım yani."
"Doğru diyorsun,geçmiş geçmişte kalır. Iyi olmana sevindim gerçekten. Belli ki yalnızlığı bu yüzden tercih ettin... Yani kaybetmekte korktuğun için."
"Hiçbir şey korkutamaz artık beni. Korkularımı yeneli çok uzun zaman oldu."
"Anladım... Peki ne iş yaparsın?"
"Aslında dedim ya yazarım ben diye. Yazdığım şeyleri bir blog sayfasında döküyorum ve oradan bir kazanç sağlıyorum. Küçük bir birikimim de var. Şimdilik rahatım yani."
"Peki ben sana bir soru sorsam?"
"Tabii..."
"Hiç birine aşık oldun mu?"
İşte hayatımın en garip sorusu,aşık olmak? Birine? Ne anlatmalım peki sana kumral saçlı kız? Ben birine aşık oldum sen ona mı benziyorsun demeliyim. Yoksa kaderin mi benzemesin demeliyim? Yok bu soruya asla cevap vermeyeceğim. Kendi yolunu çiz sende kumral saçlı kız. İyileş ve git hayatımdan. Beni böyle bir başıma kendi yalnızlığım ile baş başa bırak..."
"Aslında ben..."
"Sen?"
"Bu soruya bir cevap vermek istemiyorum."
"Ben cevabımı aldım o zaman..."
"Nasıl?"
"Hepimizin hikayesi birbirine benzer ama yaşadıklarımız farklıdır..."
