เสียงลมหายใจเข้าออกประสานเป็นจังหวะ บนเตียงโมเดิร์นขนาดใหญ่มีร่างสองร่างนอนอยู่ แขนขาของพวกเขาพาดก่ายอยู่บนกันและกัน คนตัวเล็กกว่ารู้สึกหนาวเพราะเผลอตวัดผ้าห่มหายไปจากบริเวณเท้า จึงขดตัวเข้าหาอีกฝ่ายเพื่อหาไออุ่น
และแน่นอนว่าเจ้าของห้องน้อมรับโดยดี คริสกอดทอมแน่นขึ้นไปอีก ก่อนจะซุกหน้าลงหาเช่นกัน
พวกเขานอนอยูแบบนั้นไปสักพักจนทอมรู้สึกร้อน จึงตัดสินใจหันหลังกลับ โดยที่ยังรั้งแขนกำยำนั่นเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
ใช้เวลาสักพักเลย นกร้องนู่นแน่ะ เขาถึงเพิ่งเอะใจ ว่าทำไมวันนี้เตียงและห้องของ 'ตัวเอง' ถึงให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม
ที่สำคัญ... ทำไมถึงปวดตัวขนาดนี้ล่ะ
"โอย..."
เจ้าของเสียงบิดไม่เป็นทาง มือทาบหน้าผากเพราะอาการมึนตึ้บที่ศีรษะ ก่อนจะต้องสะดุ้งโหยงเพราะเหลือบไปเห็นแขนพาดอยู่บนตัวของเขา
ห้ะ
มีมือใครไม่รู้พาดอยู่บนตัวเขา ??
เขาเด้งออกจากที่นอน เปิดผ้าห่มที่ปิดบังใบหน้าอีกฝ่ายอยู่ ก่อนจะร้องเสียงหลงแบบที่ไม่เคยร้องมาก่อนในชีวิต
"คะ.. คะ คริ๊สส ??!??"
โอเค สาบานเลยว่าปกติแล้วเสียงเขาไม่ได้น่าเกลียดขนาดนี้ แต่ เฮ้ย !
YOU ARE READING
About Last Night
Fanfictionก้มลงมองตัวเองที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น รอยดูดเป็นจ้ำตามตัว และอาการเคล็ดที่สะโพก ข้างกายคนที่ฮอทที่สุดในโรงเรียน นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ??!??