About Last Night

3. 3 AM

    เสียงลมหายใจเข้าออกประสานเป็นจังหวะ บนเตียงโมเดิร์นขนาดใหญ่มีร่างสองร่างนอนอยู่ แขนขาของพวกเขาพาดก่ายอยู่บนกันและกัน คนตัวเล็กกว่ารู้สึกหนาวเพราะเผลอตวัดผ้าห่มหายไปจากบริเวณเท้า จึงขดตัวเข้าหาอีกฝ่ายเพื่อหาไออุ่น

    และแน่นอนว่าเจ้าของห้องน้อมรับโดยดี คริสกอดทอมแน่นขึ้นไปอีก ก่อนจะซุกหน้าลงหาเช่นกัน

    พวกเขานอนอยูแบบนั้นไปสักพักจนทอมรู้สึกร้อน จึงตัดสินใจหันหลังกลับ โดยที่ยังรั้งแขนกำยำนั่นเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน

    ใช้เวลาสักพักเลย นกร้องนู่นแน่ะ เขาถึงเพิ่งเอะใจ ว่าทำไมวันนี้เตียงและห้องของ 'ตัวเอง' ถึงให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม

    ที่สำคัญ... ทำไมถึงปวดตัวขนาดนี้ล่ะ

"โอย..."

    เจ้าของเสียงบิดไม่เป็นทาง มือทาบหน้าผากเพราะอาการมึนตึ้บที่ศีรษะ ก่อนจะต้องสะดุ้งโหยงเพราะเหลือบไปเห็นแขนพาดอยู่บนตัวของเขา

    ห้ะ

   มีมือใครไม่รู้พาดอยู่บนตัวเขา ??

   เขาเด้งออกจากที่นอน เปิดผ้าห่มที่ปิดบังใบหน้าอีกฝ่ายอยู่ ก่อนจะร้องเสียงหลงแบบที่ไม่เคยร้องมาก่อนในชีวิต

"คะ.. คะ คริ๊สส ??!??"

   โอเค สาบานเลยว่าปกติแล้วเสียงเขาไม่ได้น่าเกลียดขนาดนี้ แต่ เฮ้ย !