HÜLYA

29 11 4
                                    

Hava da ılık bir rüzgar gökyüzünde sogugu kırmaya calışan güneş doguyor gözlerime , agaclar yeni tomurcuk vermiş  etrafta sesler
beni icine cekiyor kahkahalar sarıyor dört bir köşemi uzaktan bakmak anlamak hissetmek yaşamları cehrelerinde yer alan ifadesizlikleri yahut duyguları anlamak hayata bakmama yardım eli uzatıyor ve benim hikayem doguyor ansızın gel gitlerin icinde köşelerine cekiliyor bütün gülüşler bir an doluyor gözbebeklerim
güneş inadına degiyor yüzüme ona bakmamı istiyor sanki ondan parcaların emarelerini taşımamı istiyor tenimde gökyüzüne degiyor gözlerim elimi anlıma dayıyor gözlerimi kısıyorum bir ses doluyor kulagıma aşina oldugum cek elini gözlerin güneşe hasret  güneşte sana duygularıma bir hülya iniyor ansızın depremler oluyor elim kalbime degiyor nefesim ansızın duruyor saliseler saniyeler bütün vücudum karıncalanıyor beynime bir balyoz darbesi almış gibi beden işlevini yitiriyor o an hülyam derinlere itekleniyor
ruhum kavruluyor  ateşlerde o ses susana kadar cıglıklarım sarıp sarmalasa beni  sesler etkisini yitiriyor o sese karşı galip yine o maglup ben....

Rana Tuba

Nisan 16 Pazartesi 2018

15 : 49

YARIM CÜMLELERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin