"Nefise..Muzaffer buraya geliyor!" Nefise göz kapaklarını kapadı.. Ne yapacaktı? Muzaffer geldiğinde kesin anlayacaktı. Muzafferin gelmemesi gerekiyordu, ama artık çok geçti.. Nefise gözlerini açarak, "Peki gelsin." dedi. "Ne-" Öykü tam bir şey diyecekken Nefise sözünü kesti. "Evdekilere söyle sadece sıradan..küçük bir araba kazası." Öykü ikiletmeden "Tamam." diyebildi. Oda'dan çıktı.
***
Öylece oturuyordu yatağın da Nefise. Oda'nın kapısının açılma sesiyle başını o yön'e doğru kaldırarak, "Öykü." dedi. Gelen Öykü değildi, gelen Muzafferdi. "Canımm.." Ne güzelde söylemişti, ses tonun yumuşaklığı insan'a huzur veriyordu resmen. Hafif gülümsedi Nefise, başını kapının olduğu yönden çekerek başını eğdi. Muzaffer Nefise'nin yanına geldiğin de yatağın boş tarafına oturarak sevdiği kadına, sıkıca sarıldı. Kokusunu iyicene içine çekti, bu koku eşsizdi. Bu koku bu adam için herşeydi.. Nefesti. Hafif geri çekilip kadınının yanağına kocaman bir öpücük kondurdu. Nefise de karşı koyamamıştı.. O'da çoktan kollarıyla sarmıştı sevdiği adamı. Muzaffer gülümseyerek, "Ee hani benim öpücüğüm?" Nefise'nin aklına geçmişteki birbirlerine verdikleri söz aklına gelir;
MAZİ / 03.01.2017
Muzaffer'le Nefise sahil de el ele tutuşmuş yürüyorlardı. Muzaffer bir an'da Nefise'nin önüne geçerek durmasını sağladı. Ellerini Nefise'nin ellerine iyicene kenetleyerek, "Söz ver bana." dedi. Nefise anlamsızca Muzaffer'e baktı. "Ne için?" diye sordu. Muzaffer ellerini Nefise'nin ellerinden ayırıp sıkıca sarılarak konuşmaya başladı. "Bundan sonra her buluştuğumuz da..ayrıldığımız da, böyle sımsıkı sarılalım birbirimize." Nefise Muzaffer'in sözünü keser. " Zaten sarılıyoruz ya." "Evet ama, kavga ettiğimiz de..sarılmıyoruz. Sen bana trip atarkende..küstüğünde. "Yani?" dedi Nefise. "Yaniii...bundan sonra buluştuğumuzda aramız nasıl olursa olsun böyle sımsıkı sarılalım birbirimize." hafif geri çekilerek Nefise'nin yanağına öpücük kondurdup konuşmasına kaldığı yerden devam etti. "Ve de böyle öpücükler de konduralım yanaklarımıza." Nefise Muzaffer'in son cümlerlerinden sonra yanağına sayısızca öpücükler kondurup geri çekildi. "Böyle mi?" dedi. Muzaffer gülümseyerek kafasını salladı.
***
GÜNÜMÜZ / 08.04.2018
Nefise'nin sol gözünden 1 damla yaş süzülerek yanağını ıslatmıştı. Muzaffer Nefise'ye yanağını doğrulttuğu için fark etmemiştir. Nefise Muzaffer'in yanağına "son" öpücüğünü kondurup geri çekildi. Yine başını eğdi. Muzaffer Nefise'nin alnındaki yarayı fark eder. Parmağıyla okşayarak, "Acıyor mu?"
diye sorar. Nefise "hayır" anlamında başını iki yana doğru sallar. Acıyan bir yer varsa orası şu an Nefise'nin kalbiydi. Şu an karşısın da sevdiği adam duruyordu, o onu göremiyordu. -Ne acı!- Şu an her şeyin kabus olmasını o kadar çok istiyordu ki, ama olmadığını hatta olmayacağını bildikçe acısı daha da katlanılamaz bir hâl alıyordu. Muzaffer Nefise'nin ellerini tuttu. "Özür dilerim...özür dilerim. Sabah seni alamadığım için..." Nefise hiç bir şey diyemiyordu. Şuan sevdiğinin gözlerinin içine bakarak "Senin bir suçun yok." diyebilmek istiyordu. Muzaffer "Nefisee..." diyerek elini Nefise'nin çenesine koydu. Baş parmağıyla çenesini okşayarak, "Neden konuşmuyorsun? Neden yüzüme bakmıyorsun? O güzel gözlerini benden saklama..." Ah güzel gözler mi? Onlar artık görmüyor Muzaffer! Nefise'nin içinden geçendi bunlar..
Muzaffer yavaşça Nefise'nin başını kaldırdı. Nefise gözlerini kapadı, kalbi hızlı hızlı atmaya başlamıştı.. Korkudan endişeden.. Ya gözleri Muzaffer'in gözlerinin içine bakmazsa ya yanlış yere bakarsa? Birinin gelmesini diledi. "Lütfen bana bak.." Nefise usulca göz kapaklarını açtı, açtığın da kalbine bi' sancı girdi. Evet şu an hissediyordu, Muzafferin gözlerinin içine bakıyordu! Çok şükür.. "Haa şöyle.. gözleri hallettik sıra dudaklarda." diyerek göz kırpar. Nefise anlamayarak baktı, tâki.. Muzafferin dudaklarını, sıcak nefesini dudakların da hissedene kadar. Demek istediği buydu. Nefise ne kadar kendini engellemek istese de saniyeler sonra, karşılık vermişti. Bir süre sonra nefesleri yetmeyince ikisi de aynı anda ayrılır. Muzaffer alnını Nefise'nin alnına dayayarak nefesini düzene sokmaya çalışıyordu. Nefise zorlukla, "B..ben yorgunum, uyumak istiyorum." diyerek geri çekildi. Muzaffer kendini toparlayrak, "Peki o zaman güzel sevgilimi yatırayım." diyerek ayağa kalktı. Nefise'nin yatağ'a uzanması için yardım etti , Nefise uzanınca anın da arkasını döndü Muzaffer'e. Muzaffer Nefise'de gariplikler sezse de kazanın verdiği şok diye bozuntuya vermedi. Yine yatağın boş kısmına oturdu. Nefise'nin saçlarını okşayarak, "Masal anlatma mı ister misin?" "Olur." dedi Nefise. Muzaffer Nefise'nin yanına uzanıp belinden sarılarak, başladı masal anlatmaya. Bir süre sonra Nefise uyuya kalmıştı, Muzaffer yataktan kalkacakken Nefisenin elini elinde hissettiğinde, "Gitme." dedi Nefise. Muzaffer gülümseyerek tekrar yattığı yere uzandı.. Nefise'yi iyicene kendine çekerek başını göğüsüne yasladı, tepesinden öpücük kondurdu. "Senden hiç bir zaman gitmeyeceğim." diyerek gözlerini kapadı.
BÖLÜM SONU.
Normal de yeni bölüm'ü Cuma akşamı paylaşacaktım.. Bir anlık kararla vazgeçtim, dün yeni bölüm'ü paylaştıktan sonra yazmaya başladım. Umarım beğenmişsinizdir.. Yorumlarınızı bekliyorum. ❤
Sevgiyle..sağlıkla..huzurla kalınız❣
