The second meet.
Clare P.O.V.
Again, as the president of the three departures. I need to go to school early.
Nagising ako sa alarm ko. I don't have a 'body clock' they called. I don't know why?
It is already five thirty in the morning. Naligo na lang ako, buti na lang talaga may heater kami.
Perks of White kids.
Mga thirty minutes lang ako naligo. Then, nagbihis na ako. Our uniform is not pretty, yet not ugly. Ordinary uniform lang sya.
A blue mini skirt, White longsleeve, and a grey blazer. Uniform kami tuwing monday, tuesday, wensday, thursday. Pero pagdating ng friday, nagjojogging pants kami.
Pagdating ko sa kusina nakaluto na si manang. Yes, may katulong kami. But were not that close. Busy kasi ako sa pagaaral or mall.
Uhmn, ano kaya ulam?
Yey! May ready nang sandwich for me. Hindi kasi ako kumakain ng kanin sa breakfast, actually minsan lang ako magbreakfast. Minsan kasi wala na akong time.
"Bye manang." Pagpapaalam ko. Babaonin ko na lang tung sandwich.
"Sige basang. Magingat ka ha?" Pagpapaalala ni manang. Argh, there she goes again with the 'Basang'.
"Opo manang." Sagot ko na lang.
As if i have a choice na tawaging nya akong basang.
Dumeretso na ako sa garadge at kinuha ung motor.
Mga 20 mins. lang ang byahe papuntang school. Minsan traffic jam kaya nalalate ang mga istudyante.
As the president everybody will greet me with their sweet words. But seriously, they want my position.
Kumbaga, Sa mga anghel nilang mukha ay may demonyong nakakubli.
Tsk! Bakit kasi ako ung iboboto nila? Yet paplastikin din naman nila ako.
Pumunta na ako sa officer's room. Pagdating ko dun, asual ako nanaman ang nauna.
Napailing na lang ako. Kahit kailan talaga.
Dumeretso ako sa table ko, a lot of files na pipirmahan. Pero isa lang ang nakakuha ng atensyon ko.
Ang bago sa klase.
Ang malas sa buhay ko.
Argh!!! Bakit ba hindi ko alam na dito pala sya nagaaral? Bwisit! And the worse is magiging magkaklase pa kami.
Bahala na! Stalk ko muna sya.
Name: Hope taniel Cashima
Age: 16 y/o
Adress: Tivoli garden, iris building manila.
Grade: 11
Section: Spikers (soon to be Royalties)This is a Night mare.
Hindi na lang ako papasok. Kunwari madami akong gagawin.
Nagulat ako nung may pumasok. Si Cristy lang pala. Sya ang sekretatya.
"Morning ms. president papasok ka daw po ngaun." Sabi ni cristy.
Literal na napanganga ako! Ngina! So wala na talaga akong pagasa? Huhuhu! Mamhie help me!!!
Teka! Ano ba tung nirereact ko? Eh, isang hamak na lalaki lang naman yun eh.
Ok na lang ang nasabi ko kay cristy. Shit!
Dumating na ang bell. Pero sabi ko tatapusin ko lang ung mga papeles. Duh! Ayokong makasama sa line ung p*nyemas na lalaking yun.
Habang pumipirma kinakain kona ung sandwich na ginawa ni manang.
Natapos na ang bell. At pinapatawag na ako sa room namin. As the president i need to be present on his transfer.
Habang palapit ng palapit sa room. Mas lalo akong kinakabahan. Ok, what am i going to say?
Dahil sa kakaisip di ko namalayan andito na pala ako. Pinihit ko na ang doorknob. Pagbukas ko.
😶😶😶
Wala naman sya ah? Okay, nagexpect lang talaga ako?
Hayst.
Binati ko na lang ung teacher. Eksaktong uupo na ako nang may pumasok.
Lahat kami napatingin.
Unexpected.
It feels like slow mo lahat.
It started.
Dun nagsimula lahat.
Dun nagulo ung buhay ko.
Dahil sa punyetang tao.
××××××~~~~~
*Author's note.Hey madlang dabarkads!!! Maganda ba? Sorry kung medyo short sya ngaun.
Mga madlang dabarkads. Please vote, follow, comment. Add me in my fb accounts.
Sorry for the typos, wrong grammars, and wrong spelling. Also for the mistakes. Hindi po ako magsasawang sabihin ung 'Sorry' sa inyu.
Pashout kay Carmela Isabella Wp
Sa mga friend ko sa dummy account love u all...
Fb:
Kleya mhiane montefalco wp
Instagram:
Kleya_gd13
Arigato saimas!😀😀😀
YOU ARE READING
MS. HEARTHROB MEETS MR. SNOBBERO
RandomON MY STORY DON'T EXPECT SOMETHING CAUSE I'M JUST A NOTHING. READING THIS WONT MAKE CHANGES SO WHY CAN'T YOU D*MN READ THIS?