One Shots (Horror Edition)

2. Anghel

ANGHEL >>>

Naniniwala ka ba sa mga Anghel?

Ako..oo. From the very start I already believed that angels do exist. ‘Yung anghel na palagi kang binabantayan katulad ng Panginoon. Anghel na lagi mong kasama sa anumang oras kahit hindi mo siya nakikita. ‘Yung nandiyan lang at hindi ka iiwan.

But other than that, I also believe that I have my human angel. Iyong parang nagkatawang-tao lang. Hindi literal but..she’s like a true angel to me. Others might disagree with me but for me.. she’s perfect. Definitely perfect.

Siya iyong anghel na nakakausap at nayayakap ko. ‘Yung nakikita at nararamdaman din ng iba. Anghel na mapapangiti ka na lang kapag ngumiti siya sa'yo dahil sa taglay nitong ganda. Sobra iyong nakakahawa.

How ironic pero ang pangalan pa talaga niya’y Angel.

And I don’t think I can ever stop myself from falling for her. Siya ‘yung palaging nandiyan para pasayahin ka, iyong sasamahan ka kahit anong mangyari. Mapalungkot man o saya. She never failed to amaze me. Araw-araw akong nahuhulog sa kanya and I’m proud to say that she’s mine.

Sobrang swerte ko, hindi ba? That’s what they think. But for me..I’m blessed. More than blessed.

We’re happy.

That’s what I thought. Akala ko gano’n lang kami hanggang sa huli. Masaya lang parati. Pero sabi nga nila…lahat ng bagay ay may hangganan. Kahit pa ang dahilan ng kasiyahan mo…may katapusan din lahat ng iyon.

I thought my Angel would never leave me. But she did.

Iniwan na niya ako. She already left with her own angel in heaven. At alam kong masaya na siya roon. But it just pains me so much because she was the only reason of my happiness.

Sana nga lang ako ‘yung anghel na kasama niya ngayon so I won't live in pain like this. 

______

Nung isang linggo lang nang maka-receive ako ng tawag mula kay Angel. Iyon kasi ang nasa ID caller. Of course I was so excited to answer kaya hindi na mawala ang ngiti sa labi ko.

“Hello, love?” I answered, smiling.

Bahagyang napakunot ang noo ko nung tanging sunod sunod na hikbi lamang ang naririnig ko at walang may sumasagot. And from what I've heard..alam kong hindi si Angel yung umiiyak sa kabilang linya. It was her mom.

"H-hello, Niko? Can you hear me? Listen..I h-have something to tell you. Don’t end the call." usal ni Tita.

Wala akong masagot. Inaantay ko lang ang susunod na sasabihin niya but she didn’t speak immediately. She kept sobbing.

I just didn't know why my heart was hammering so loud in my chest. Wala akong ideya kung bakit gano’n na lang ang nararamdaman ko.  Something’s wrong. I thought to myself.

"Angel is..." 

What about Angel..

Pilit kong nilalabanan ang takot na dahan-dahang dinudumog ang sistema ko.

"Ano po’ng nangyari kay Angel, Tita? T-tell me..pplease," nagsimulang mangilid ang mga luha ko. Pinilit ko pa ring makinig.

Palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko.