Χειμώνες [✓]

Ημερολόγιο Πόνου (Ιούνιος)

Ιούνιος 2016 (βίντεο 40)

Μωρέ ποιος νοιάστηκε;
Στην τελική, ήρθαμε να πούμε το "γεια σας" και να φύγουμε με το "αντίο σας" όσο πιο γρήγορα (;) ή αργά (;) μπορούμε. Μα οι στιγμές μας κάπου έχασαν νόημα και καταλήξαμε στο να μετράμε τις αναμνήσεις μας μπροστά από κάτι που δε βγάζει νόημα, με πιάνεις;

Πιάσε με, άγγιξε με, μύρισέ με, φίλα με, κοίταξέ με, γεύσου με –κατάλαβες;
   Κατάλαβες πως δεν άλλαξα καθόλου και απλώς έμεινα ίδια στον κόσμο με δύο - τρεις πινελιές επιπλέον που πρόσθεσαν κάποιοι στα πεταχτά όταν με γνώρισαν;
   Όντως με γνώρισαν; Ή πάλι παίζω το θέατρο του παραλόγου και είμαι όντως μόνη μου;

   Δε βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου· είμαι διπρόσωπη, όπως όλο ο κόσμος, αλλά και στη τελική, τί έχουμε να μοιράσουμε σε αυτή τη ζωή; Τη μία μέρα είσαι στη Γη, την άλλη έχεις πετάξει σαν πουλί στον ουρανό για να ψάξει τροφή. Don't worry, be happy που λέμε. Αλλά άμα τα χαμόγελα δεν έχουν αξία, τί στο καλό τα κάνουμε; Έτσι για μώστρα; Ρε συ, άκου: δε γουστάρω να σου το χαρίσω, εφόσον δε το αξίζεις. Είσαι ένα τίποτα μαζί με τους άλλους, μαζί με εμένα, τί διαφορά υπάρχει;

Μην κλαις, σκούπισε τα δάκρυά σου –δε τα' μαθες; Το να κλαις σημαίνει ότι είσαι αδύναμος- και ξανά βάψου με εκείνο το ευτυχισμένο χαμόγελο, μόνο και μόνο, για να φανείς χαρούμενη. Και την καρδιά σου καν' την πέτρα που τον βλέπεις να είναι με άλλη. Πάει, έφυγε, πέταξε η ευκαιρία και συ φύγε με το κεφάλι ψηλά. Νικημένη; Ηττημένη; Δεν έχει σημασία, μόνον ότι σε αυτό το παιχνίδι κανείς δε θα βγει νικητής και κανείς χαμένος.
[...]

  Πέρα από τις δυσκολίες που έχει η ζωή, σκούπισε τα μάτια, πέταξε τα σκουπίδια της ψυχής σου και ζωγράφισε νέα σελίδα με νέες περιπέτειες.

       Άκου με! Είσαι απαίσιος, μα συνάμα υπέροχος. Μη το αφήσεις και πέσεις, όπως έπεσε το κινητό του διπλανού σου από τα χέρια. Τρύπες έχει αυτός, όχι εσύ.

        Τέλος;

-Sapphire