Χειμώνες [✓]

Ημερολόγιο Πόνου (Οκτώβριος - Νοέμβριος)

Μία Παρασκευή 2017, 18:00-19:00

Συχνό το φαινόμενο εκείνο το διαστημα. Αυτό του να νιώθω άχρηστη και άνευ λόγου λογικής ύπαρξης.
Όλο λάθη, όλο το μυαλό ένα χάος, όλο θλίψη.
Και στην τελική, τί χρειαζόταν; Ένα απλό ξέσπασμα. Απλώς σε άκυρη στιγμή έγινε.

Ξαφνικά, ο χώρος που αγαπάς όσο τίποτε άλλο πάνω στη γη, αρχισε να σε πνιγεί. Τα πνευμόνια σου έκαιγαν, τα μάγουλά σου είχαν ροδίσει και τα μάτια σου γυάλιζαν. Μηχανικά, πλέον, έκανες την άσκηση.

Και από μία απλή διόρθωση, η οποία καθόλου δε σε πείραξε, αλλά κατά βάθος σε πυροδότησε όπως ένα νοητό χαστούκι που θα σου έδινε η αγάπη σου αν σε χώριζε –ένας από τους φόβους σου.

Και εκεί, ξαφνικά, να κλαις. Να κλαις τόσο πολύ, να μη μπορείς να πάρεις ανάσα. Και παρόλο που νιώθεις όλα αυτά, μέσα σου, η ψυχή σου ηρεμεί. Και επί τόπου, καταλαβαίνεις πόση αξία έχει που βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο, με αυτά τα άτομα.

Η δεύτερη οικογένειά μου, το δεύτερο σπίτι μου.
Ευχαριστώ.

-Sapphire