After school, no gala. Diretso agad ako sa bahay. Wala e, tamad talaga ako. Haha! Sumalampak ako sa kama at nagsimulang dumutdot sa cp ko para magfacebook.
Scroll lang ng scroll sa news feed, when a status suddenly caught my attention.
Hwang Minhyun
It's nice to be back! Back to fix all my mistakes. Hoping.
Wtf! Friend ko pa din pala sya, ang alam ko inunfriend kona sya eh. I went to his timeline and i click the unfriend button.
Andito na sya siguro ulit. Bakit pa sya bumalik? Sana hindi ko sya makita or makasalubong man lang. You know the pain? Its still inside me. Iniwan nya lang naman ako kasi nabuntis nya yung babae nya, and isinama sya nito sa Australia.
Akala ko maaayos pa, few months after nung nahuli ko sila. Tapos nalaman kona lang, buntis daw yung babae nya at kailangan nyang sumama sa australia. Napakasakit. Gumuho yung mundo ko na akala ko, hindi na talaga ako makakabangon muli. Buti na lang andiyan yung mga kaibigan ko, specially Ong and Rose. And eto 2 years na mula nun, naging okay naman ako. But there are times na kapag naiisip ko at naaalala ko kung pano ako niloko ng lalaking sobrang mahal na mahal ko, diko mapigilan ang mapaluha. But i need to be brave.
*phone rings*
" Hello ma? "
" Nak, dito muna ako ulit sa shop matutulog ha. Need namin tapusin iarrange tong order na white roses for wedding bukas. "
" Okay lang ma, sige. Punta din ako jan para matulungan ko kayo. "
" Hindi na. Andito naman sina lea. Kaya na namin to. "
" Sige ma. Ingat kayo jan, magluluto nalang ako ng pagkain ko. "
" Sige anak. Matulog ka ng maaga para hindi ka puyat. Bye. "
" Bye ma. "
So ayun, alone na naman ako sa bahay. Hahaha! Aga aga ko pa umuwi, sana niyaya ko muna gumala si Ong or Rose.
I went down to the kitchen para tingnan kung ano pede ko kainin for dinner, and ayun syempre, wala. Haha! Meron kaso kailangan pang lutuin. Ayoko naman ng hotdog, kakasawa. May malapit naman na convenience store dito sa subdivision namin , walking distance lang, kaya i decided na bumili na lang ng pagkain.
Habang naglalakad, ay bahagya akong napatigil, nang makita kong may nakaabang at nakatingin na aso sakin. Omg! Like wtf, anong gagawin ko? Nakatingin talaga sya sakin habang nakalabas pa yung dila nya.
" Hey doggie, if youre hungry, dont you dare bite me. I know im yummy but im not meant to be eaten by you, okay? Go to your amo na. "
Huhu. I love dogs but im afraid of other's dog. Promise! Huhu. Tatakbo ba ako? Pag tumakbo ako hahabulin nya ako. Pag hindi naman ako gumalaw, baka lapitan nya ako at kagatin. Oh Lord, please send some angel to save me from this situation!
Langya. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko, natatakot talaga ko promise. Huhuhu! Unti unti na syang lumalakad papalapit sakin. 3 more steps and im dead. SOMEBODY HELP MEEEEE!!!! Tinakluban ko yung mga mata ko, oras ko na talaga siguro. Babye earth! Sisigaw na sana ako ng marinig ko yung pagbukas ng gate nung bahay.
" Cooper! "
Agad namang lumapit yung aso sa kanya. Nakataklob pa din yung mga mata ko, na nakasilip lang ako ng konti.
" Okay na. Mabait naman to, hindi ka nya kakagatin. "
Inalis ko yung mga kamay ko sa mata ko, kaya nakita ko na kung sino yung nagsalita. So sabi ko kay Lord angel ang isend sakin, pero demon ang dumating. Kaya naman pala ganun yung aso, pareho sila ng amo nya, tsss.
