na de schooldag ging je naar huis,
je zult wel mensen gedag hebben gezegd,
het was je laatste keer.
die laatste les van de dag.
het was de laatste les van je leven.
's avonds, voor je ging fietsen
misschien zei je je ouders gedag.
en je zusjes.
en je ging fietsen.
en kwam nooit meer thuis.
nee
je botste op een auto
en overleed.
ik kende je niet.
maar ik ken mensen die jou kenden.
ik ben niet verdrietig om jouw dood.
maar ik zie wel het verdriet van diegene die jou wel kende.
ik voelde de pijn door de school.
tranen waren er niet bij mij.
ik kende je niet
en voelde daarom niet echt verdriet
alleen het besef.
het kan zomaar over zijn
(hij was ongeveer mijn leeftijd, misschien iets jonger, maar zat ook in de 4e)
maar tranen,
die waren er niet.
maar daar kwam mijn vriendin.
die me verteld dat ze veel om me geeft.
uit het besef dat het zomaar over kan zijn wilde ze dit vertellen.
en toen ik alleen was.
toen kwam het binnen.
het kan zomaar over zijn.
elke dag kan je de mensen om wie je geeft verliezen.
elke dag kan er iemand sterven, waarna jij er achter komt hoe belangrijk diegene was.
maar nog erger.
elke dag, kan iemand die om jou geeft, jou verliezen.
en dat besef komt binnen
dat besef doet mijn tranen stromen.
ik kende jou niet
maar het besef na jou dood raakte me diep.
rust zacht Cris!!
en heel veel sterkte aan de vrienden en familie van hem
JE LEEST
gedichten
Poetryik schrijf graag gedichten, korte verhaaltjes als ik me niet prettig voel of juist blij, en die ga ik nu hier ook plaatsen
