|TH| Before I Go [END]

VII

I'm being murdered by my own mine.

เคียร่าไม่หยุดเดินเลยแม้ส้นเท้าจะเจ็บแปล๊บ และปวดร้าวไปทั้งช่วงล่าง เคียร่าเดินในขณะที่น้ำตาไม่เหลือให้ไหลแล้ว ทว่าหัวใจยังคงคร่ำครวญ เคียร่าเดินลงจากถนน แล้วไปเดินเรียบริมแม่น้ำ แม่น้ำสายยาวที่เป็นที่มาของชื่อเมืองริเวอร์ไซด์ แม่น้ำซึ่งถูกยามราตรีย้อมจนเป็นสีทมิฬถูกแสงจันทร์สะท้อนบนคลื่นน้ำเป็นริ้ว ๆ

น้ำเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า และสงบนิ่ง เคียร่ามักมานั่งเล่นริมสระน้ำ กับพ่อแม่ และโอฟีเลียในวันหยุด รวมถึงผู้คนในริเวอร์ไซด์ก็มักมาพักผ่อน และปิกนิกกันที่นี่ มันเคยสวยงาม และเต็มไปด้วยความทรงจำดี ๆ มากมาย โอ้ เธอคิดถึงเคียร่าคนเดิมเหลือเกิน คนที่มีความสุขกว่านี้ ร่าเริงกว่านี้ ยิ้มกว้างกว่านี้ และสามารถเห็นความสวยงามของทุกสิ่งรอบตัว ภาพที่เคยเกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้ปรากฏเป็นรอยเปื้อนจาง ๆ ในความทรงจำอันเลือนราง ความทรงจำที่เป็นเพียงสิ่งที่ย้ำเตือนว่าเธอจะไม่มีวันมีความสุขได้อีก...

เคียร่าหยุดเดิน แล้วจ้องลงไปในแม่น้ำสีดำในยามราตรี มันดูสงบเสียจนเคียร่าอยากลงไป เธอคิดว่ามันคงจะดีไม่น้อยถ้าเธอมีจิตใจที่สงบได้ดั่งแม่น้ำสายนี้ เธอคงจะพบความสุขที่ข้างล่างนั้น น้ำจะชำระมลทินของเธอที่เกิดจากไอ้สาระเลวเพียซ และจะบริสุทธิ์ เธอจะเป็นเคียร่าคนเดิม

"อย่า" เสียงคูเชอมาค์ดังก้อง แล้วเคียร่าก็สะดุ้งตื่น